درد کهنه

یک درد کهنه ام که مداوا نمی شوم
جز در نگاه آیینه معنا نمی شوم
با این غریبگی که میان دلِ من است
میخواهم آشنا شوم، اما نمی شوم 
من با خیالِ چشم تو مثل غزل شدم
اما به قدر چشم تو زیبا نمی شوم 
عمری اگر که بر سر راهِ تو بشکنم
شایسته نگاه تو آیا نمی شوم؟
دیگر به آه حسرت خود خو گرفته ام
دل خسته ام از اینکه تماشا نمی شوم
امشب اگر به داد دل من نمی رسی
دلخوش دگر به وعده فردا نمی شوم
غیر از تو ای بهار که گم کرده منی
چشم انتظار هیچ کس اینجا نمی شوم