پست های وبلاگ

سلام
وقتی مشهد زندگی کنی باعث میشه از دیدن خیلی چیزا اصلا تعجب نکنی. مثلا برف تو بهار. افتاب گرم وسط زمستون مثلا شکوفه زدن درختا ماه اسفند. کلا واژه ی متعجب شدن واسه ما معنایی نداره ما خیلی خوووبیم ماسک میزنیم بوی الکلمون عالم و برداشته بعد خانم به خواهر گفته اش میرسه ماسک و میزنه کنار و ماچ ماچ بابا ما با کرونا هم شوخی داریم حالا گاهی اوقات شوخی شوخی جدی میشه مشکل ما نیست مثلا میریم تو خیابون بعد به ادمهایی که اومدن بیرون ناسزا میگیم که اینا فرهنگ ندارن ریا نشه ما خیلی با فرهنگیم.ما میریم ورزش میکنیم. بعد واسه کلاسش تو بوفه باشگاه اب کرفس سفارش میدیم پامونو میزاریم بیرون اولین مقصد فست فود محل پیتزا با پنیر اضافه. البته این کارا جز اب و هوای فوق هوشمندمون مختص فقط مشهدی ها نیست ولی یه چیزی مختص خودمونه خودمون به ثبت رسوندیم از نود درصدمونم بپرسین مشهدی هستی؟ میگیم نه بابا ما مشهدی نیستیم ما از اهالی سایر نقاطیم.
همه یاد گرفتیم برای دیگران زندگی کنیم برای دیگران بخندیم، گریه کنیم، حتی بمیریم در شرایط خاص. کلاس گذاشتن اولین اولویت ماست. مثلا کلاس دارد عاشق بیف استراگانوف باشی ولی منی که اب دوغ خیار دوست دارم بی کلاسم در بهترین شرایط ازم بپرسن نهار چی خوردی؟ باید بگم سوپ سرد خوردم😁 حالا اگه بگم اب دوغ خیار خوردم انگار قتل کردم.
همیشه به خاطر صداقت و راستگویی ام مورد تمسخر واقع میشدم ولی در طول این زندگی چندین بار یک جمله قلبمو اروم کرده که من حرفم سنده من  برای خودم زندگی کردم. من برای خودم دوست داشتم و دوست داشته شدم تظاهر نکردم اهل تزویر نبودم. شاید اولش سخت باشد اما یاد میگیریم که زندگیمان متعلق به ماست ما باید برای خودمان زندگی کنیم برای این حق حتی باید جنگید.
چه اشکالی داره زیر بارون خیس بشی و بپری تو چاله ی گل؟ چه اشکالی داره برف بازی کنی؟ چه اشکالی داره ادم برفی بسازی؟
به بهانه ی بزرگ شدن شادیهایتان را برای خودتان زهر نکنید برای بستن دهان مردم پای غم را به روحتان باز نکنید. حتی یک روز هم شده برای خودتان زندگی کنید.

شعله