سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید
منو کاربریمعرفی شاعران معاصرانتشار ویژه ناب
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
♪♫ صدای شاعران ♪♫پر نشاط ترین اشعارحمایت از شعرنابکانال تلگرام شعرنابتقویم روزچهارشنبه 28 آذر 1403 18 جمادى الثانية 1446 Wednesday 18 Dec 2024 |
ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری :
|
 |
 |
|
| 
این پست با شماره ۹۳۰۰ در تاریخ سه شنبه ۲۱ خرداد ۱۳۹۸ ۰۴:۲۷ در سایت شعر ناب ثبت گردید
۶۴ شاعر این مطلب را خوانده اند
سید حاج فکری احمدی زاده(ملحق)،عليرضا حكيم،فاطمه غیبی پور،سمانه باقرزاده،رضا سلطان،احسان کریمیان علی آبادی،عباسعلی استکی(چشمه)،مجتبی شفیعی (شاهرخ)،فواد محمدزاده،جمیله عجم(بانوی واژه ها)،ابوالحسن انصاری (الف رها)،نیلوفر (دختر پاییز)،عیسی نصراللهی،علی اسماعیلی،زهرا مددی(نسترن)،مجید خوش خلق سیما،فریباایازی روزبهانی،مرصاد رسولی(آسف)،فلاح رمضانی(عاشق)،مجید کریمی پرنیان(صبا)،مدیر ویراستاری،علی رفیعی،م فریاد(محمدرضا زارع)،متين مرادي،مهدی مطهری منش(جابر)،مهدی مطهری(جابر)،هومن کوچک پور،موسی عباسی مقدم،سعید علی زاده،محمدعلی رضاپور(مهدی)،اعظم قارلقی،جواد رفیعی (جواد)،محمد جواد عطاالهی،منوچهر منوچهری (بیدل)،لیلا امرباس(پریسا)،ابراهیم حاج محمدی،حمید رفیعی راد (کوروش)،کبری یوسفی،اهورا (دل سوخته)،ایمان اسماعیلی راجی،صحبت پارکی ( صُبی )،حامد شهیر مهرآبادی،پریسا منصوری(پپورا)،آصف عیانی(منوچهرسلگی)،سیده منیژه عنایتی،مهرداد عمران،زهرابیگم محمدی پور،زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)،رضا زمانیان قوژدی خلو دخو،رحیم نبی،علی مهدوی،احمد مسعودی،برین بهار،شهرام مودب،ساراشیخ محمدی(سیندخت)،لیلا احمدی،منصور شاهنگیان،الیاس امیرحسنی،مسعود میناآباد،مهدی برآهویی،مهدی سالوند (مهدی)،مجنون ملایری،ابوالفضل زارعی،علی احمدی( م امین)
نقدها و نظرات
 سه شنبه ۲۱ خرداد ۱۳۹۸ ۱۴:۵۳
با سلام و درود....نقد منصفانه شنیده بودیم اما نمیدونم نقد بیرحمانه چه صیغه ای هست که شما بیان کردین....به نظرم در همین بکارگیری عنوان شما نقد وجود داره....شما گفتین نقد موشکافانه و بلافاصله گفتین نقد بیرحمانه...خوب خود همین تعارضه در بیان شما....فکر میکنم شما دچار اشتباه محاسباتی شدین که فکر میکنین نقاد درجه یک هستین...میشه بگین تخصصتون چیه چون چیزی رو عنوان کردین....در ضمن کسی میتونه وارد نقد زبان اصیل پارسی بشه که روی بلوز اون پر از کلمات انگلیسی نباشه....امیدوارم زیاد دچار هیجان زدگی نشین...موفق و پیروز باشید
سه شنبه ۲۱ خرداد ۱۳۹۸ ۱۷:۴۱
از مفردات عربی پرکاربرد در شاهنامه موارد زیر را می‌توان ذکر کرد: سنان، رکیب (=رکاب)، عنان، غم، قطره، هزیمت، جوشن، سلیح (=سلاح)، منادی، قلب، نعره (معرب ناره)، مزیح (=مزاح)، نظاره، ثریا، نبات، حصار، سحاب، عقاب، برهان، فلک، حمله، مبتلی، درج، صف، میمنه، جاثلیق، صلیب.شاهنامه در این بیت از پنج واژه عربی استفاده میکند:[۳] قضا گفت: گیر و قدر گفت ده فلک گفت: احسنت و مه گفت: زه. دوست عزیز باید بگم اطلاعاتت خیلی کمه...درسته در شاهنامه لغات عربی کمتر به کار برده شده ولی این دلیل بر عناد فردوسی نبوده بلکه فردوسی از منابعی استفاده میکرده در سرایش شعر حماسیش که هنوز دچار تحولات زبان عربی نشده بودن...لطفا مطالعتونو بیشتر کنین...بعد حالا یک کلمه بعنوان مثال از بلوز شما گفتم در مثل مناقشه نیست....چرا زمین و زمان رو به هم میدوزین و وارد مباحث دیگه میشین....متاسفم که داعیه نقد کردن دارین.  سه شنبه ۲۱ خرداد ۱۳۹۸ ۲۰:۰۵
دوست گرامی سلام :بنده کمترین هم از موافقان نقد منصفانه یا هر چیز دیگری که شما و دوستان بزرگوار دیگر صلاح بدانند اسمش را بگذارند هستم ولی متاسفانه از لحن پاسخ های شما متوجه شدم نقدی که مورد نظر شماست با آنچه در این انجمن شعری ایجاب می نماید از زمین تا آسمان تفاوت دارد. نام بردن از افرادی که اصولاً حضور ندارند و طرح بحث های خارج از موضوع و جسارت به آنها و از این شاخه به آن شاخه پریدن و طرح بحث های قومیتی صرفنظر از آنکه چقدر حرف ها درست و مستند باشد یا برگرفته از نظرات برخی افراد خاص فکر نمی کنم بلحاظ اخلاقی کار پسندیده ای باشد و کمکی به رشد و پیشرفت نماید البته این نظر شخصی بنده است که شاید درست هم نباشد . ضمن آنکه پیشنهاد مینمایم با توجه به آنکه جنابعالی خود را در زمره غزل سرایان معرفی نموده اید لااقل یکی دو غزل از خود قبلاً منتشر میکردید تا شاید ارتباط بهتری با شاعران حاضر برقرار می نمودید و موجب نمی شد کارگاه نقد شروع نکرده ابتر بماند و بصورت طرح مسائل غیر ادبی و صحبت کوچه و بازاری تنزل یابد واقعاً اگر خودتان یکبار نوشته های خود را بخوانید کاملاً متوجه عرایض حقیر خواهید شد .در عین حال امیدوارم با صبر و تحمل بیشتر از یک طرف و پذیرش سخن حق منتقد روند نقد اشعار در جهت پیشرفت و اعتلای هر چه بیشتر فرهنگ نقدپذیری تلاش نماییم . موفق باشید 
 چهارشنبه ۲۲ خرداد ۱۳۹۸ ۰۰:۱۱
عرض سلام خدمت آقای سلطان عزیز...خیلی خوشحالم که می بینم شما این کارگاه رو راه انداختین چون واقعاًخودم به شخصه از تعارفات بیجا خسته شدم و به نظرم تنها موجب این میشود که عیوب پنهان شود و انسان ها بیش از مقداری که هستند بزرگ شوند،امیدوارم گامی باشه برای تابو شکنی نقد و پیشرفت اعضا. اگر لطف کنید نقد های خود را راجع به شعر«کشته...»بنده بنویسید،منتظر قدم های مهربانتان هستم. دیگر دوستان هم لطف می کنند که شعر مرا به چالش بکشند.  چهارشنبه ۲۲ خرداد ۱۳۹۸ ۰۱:۳۱
درود بر شما خب بذارید اول از عنوان نقدتون شروع کنم  طوفان زده شمعم من در قرن سیاهی ها خاموش شدم من تا فریاد زمان گشتم حقیر م. فریاد هستم و زورم نمیرسه از خسروان باشم  در مورد ارتباط دو مصرع: فهم و درک انسان از دو دریچه ممکنه صورت بگیره: یکی عقل و دیگری دل. فک کنم همین اشاره کافی باشه تا ارتباط دو مصرع بیت اول رو متوجه بشید. حقیر عقیده دارم شرح اثر هنری توسط پدیدآورنده ی اثر، لذت هنری کنکاش و کشف مخاطب رو کم میکنه و درواقع بستن دست مخاطبه پس دیگه در مورد بقیه شعر چیزی نمیگم. این جمله که در خیلی از کامنتهاتون دیدم: زبان شعر قدیمیه، یه جمله ی کلیشه ای برای نقده و این روزها در نقدها زیاد به چشم میخوره ولی موقعی اعتبار داره که مصداق داشته باشه در شعر، و در مورد شعر حقیر مصداقی نداره، و فک میکنم نوعی شیفتگی نسبت به غزل نو بخصوص نسبت به آقای کاظم بهمنی در شما بوجود اومده که شما رو دچار نوعی پریشانی و خروج از طریق انصاف کرده و اگه در این مسیر انحرافی پیش برید نمیتونید منتقد منصفی از آب در بیاید... در اینکه اشعار کلاسیک این حقیر زبانی میانه داره شکی نیست ولی شعری که اینجا برای نقد گذاشتم از معدود شعرهای منه که زبانش مبری از هرگونه کهنگیه، و خطای شما اینجاست که اشعار دیگه ای از منو احتمالاً خوندید و ناخودآگاه زیر این شعر نوشتید زبانش کهنه ست... نقد شما نقد نیست سلیقه ست و خب سلیقه تون محترمه ولی نافذ نیست چون مبتنی بر اصول نقد نیست و بنابراین بر عقل تاثیرگذار نیست و نهایتاً میتونه احساس رو چند قدمی با خودش همراه کنه... منتقد باید شعر رو با دقت بخونه و تلاش کنه منظور صاحب اثر رو درک کنه، نه اینکه سرسری بخونه و مثلاً بگه احساس رو نمیشه سر برید باید میگفتی گوسفند رو سر می برند! و سخن آخر اینکه: اگه بخواید شعری رو که نقد می کنید با شعر دیگه ای مقایسه کنید باید با شعری در ژانر خودش مقایسه کنید نه اینکه یه شعر اجتماعی اعتراضی رو با یه شعر عاشقونه! و بعد هم بگید باید اینجوری شعر بگی! و جالب اینه که کهنه بودن زبان در شعری که مثال آوردید مصداق بیشتری داره تا شعری که نقدش کردید... شما منتقد نیستید! نهایتاً می شود گفت شعردوستی هستید با سلیقه ی خاص خودتون. باز هم ممنون بخاطر پست تفکربرانگیزتون.  چهارشنبه ۲۹ خرداد ۱۳۹۸ ۲۱:۵۷
عرض سلاماینجانب با فرمایشِ جناب آقای سلطان کاملاً موافقم. به نظرِ حقیر اگر نوشته ای در خورِ ستایش بود، باید تعریف و تمجید بشه و تملق هیچ دردی از اهلِ قلم دوا نمی کنه... بی شک در آثارِ قوی هم مشکلاتی به چشم میخوره که انشاالله با یاری همه جانبه ی دوستان بر طرف خواهد شد. ممنون از تمام عزیزان و منتقدینِ عزیز شعر لحظه تحویلِ سال، جهت نقد بیرحمانه به حضور معرفی میشه لحظه ی تحویلِ سال و از قرار... سفره ی هفت سین و اَنداخته بهار یه بغل پیام و پیغام اومده عرضِ تبریکِ قشنگِ روزگار... یه لباسِ تازه پوشیده به تن موهاشو چتری زده، دشت و چمن خاکِ مُرده، داره دنیا می یاره دونه ها رو، توی دستای دَمن بادِ نوروزی، بهار پاشیده باز نمِ بارون می کنه راز و نیاز بیدِ باغچه، با قیام و به رکوع داره سجده می کنه توی نماز دست میدن با همدیگه شکوفه ها... چقده خوبه همین حال و هوا همه ی پرنده ها کِل می کشن... می کنن روبوسی روی شاخه ها... یه قدم مونده به تصنیفِ بهار یه نَمه، به دل می شینه انتظار آینه قرآنو تماشا می کنه... دلِ سبزه مونده توی سبزه زار... دَمِ لحظه، دل... خدایا می کنه گره ها رو با دعا وا می کنه می ذاره تو گنجه، سرما رو نَنِه رَختای زمستون و تا می کنه... یه نگاهِ تازه به صبحِ امید می خواد عیدی بده، با حسِ جدید داره یه تقویمِ نو، وا میشه باز خدا از دوباره نقاشی کشید... با تشکر: اعظم قارلقی  شنبه ۱ تير ۱۳۹۸ ۰۶:۱۴
 در ریاضی مبحثی داریم بنام حدّ یا لیمیت . یعنی وقتی متغیری به سمت عددی خاص میل میکند، اندازۀ تابع نیز به سوی مقداری خاص میل خواهد کرد.همانطور که در ریاضی حد معین برای توابع معین وجود دارد، قطعا در ادبیات که دامنه گسترده تری از مفاهیم انسانی را در بر می گیرد، تعاریف و مرزها گسترده تر خواهد شد.در ریاضی مرز معینی برای حد وجود ندارد و مثلا Xبه سمت فرضا۳ میل می کند اما هرگز ۳ نمی شود.۲/۹۹۹۹۹۹۹۹۹ می شود ولی ۳ نه. مرز نثر و نظم از این هم پیچیده تر و در هم تنیده تر است.چرا که در ادبیات علاوه بر ظاهر، مفهوم و عمق دیگری هم برای واژگان تصور می شود.در تعریف، به کلام موزون و مقفایی که اوقع در نفوس باشد ، شعر گویند.شعر آزاد و سپید هم که موزون نیستند و هجاها جه به لحاظ تعداد یا از حیث کوتاه و بلندی برابر نیستند، قائل به وزن درونی و خیال انگیزی کلام هستند.ای بسا کلام موزون و مقفایی که از دایره شعر بیرون است و به عکس کم نیستند جملاتی که در ظاهر نثر هستند اما از چنان عمق و زیبایی برخوردارند که با خیال راحت می توان شعر خواندشان. مرا از آوردن مصادیق معاف کنید چه، چنان ذهن آشفته و مغشوشی دارم که نگو و نپرس. البته برخی از نو قلمان زیبا نگار با تصور و برداشت دور از واقعیتی که از شعر نو دارند، فکر می کنند با جابجایی ارکان جمله یا تشبیهات عجیب و غریب و حتی معنا زدایی های افراطی از صفات و ... در یک کلام ساختار شکنی های بعضا مستهجن،بقول خودم مرتکب شعر شده اند و نامش را آزاد، سپید و نو می گزارند. اینکه اینگونه ارتکاب ها(به زعم خودم) را شعر بدانیم یا نه، بیشتر سلیقه ای است.بستگی به نوع نگرش مخاطب دارد. درحقیقت این مخاطب است که مرز میان شعر و نثر را تعیین می کند.هر چند خود شعر و نظم هم مقوله پیچیده و قابل اعتنایی است.... سه شنبه ۲۱ خرداد ۱۳۹۸ ۱۶:۱۷
بسیار از انتقادپزیریتون سپاسگزارم....هنوز نقد بیرحمانه به قول شما انجام ندادیم که برآشفتین....از نظر شما نقدی خوبه که تو خصوصی واستون ارسال کنم?جالبه شما حتی نمیدونید که لغات زبان فارسی با تلفیق زبان عربی به این اوج و شکوفایی رسیده و دیوان سرآمد همه شاعران جهان یعنی حافظ پر از تلفیق اعجاز گونه از عربی و فارسیه....اونوقت داعیه نقدکردن هم دارین....
سه شنبه ۲۱ خرداد ۱۳۹۸ ۱۷:۴۴
از مفردات عربی پرکاربرد در شاهنامه موارد زیر را می‌توان ذکر کرد: سنان، رکیب (=رکاب)، عنان، غم، قطره، هزیمت، جوشن، سلیح (=سلاح)، منادی، قلب، نعره (معرب ناره)، مزیح (=مزاح)، نظاره، ثریا، نبات، حصار، سحاب، عقاب، برهان، فلک، حمله، مبتلی، درج، صف، میمنه، جاثلیق، صلیب.شاهنامه در این بیت از پنج واژه عربی استفاده میکند:[۳] قضا گفت: گیر و قدر گفت ده فلک گفت: احسنت و مه گفت: زه. دوست عزیز باید بگم اطلاعاتت خیلی کمه...درسته در شاهنامه لغات عربی کمتر به کار برده شده ولی این دلیل بر عناد فردوسی نبوده بلکه فردوسی از منابعی استفاده میکرده در سرایش شعر حماسیش که هنوز دچار تحولات زبان عربی نشده بودن...لطفا مطالعتونو بیشتر کنین...بعد حالا یک کلمه بعنوان مثال از بلوز شما گفتم در مثل مناقشه نیست....چرا زمین و زمان رو به هم میدوزین و وارد مباحث دیگه میشین....متاسفم که داعیه نقد کردن دارین.در ضمن فردوسی اشعار فراوونی داره که اهل بیت و پیامبر رو مورد مدح قرار داده و بسیاری از اشعارش دارای مبانی اسلامیه و با عرب مشکلی نداشته...شما بجای مطالعه کردن زیاد به شایعات توجه کردی  سه شنبه ۲۱ خرداد ۱۳۹۸ ۱۸:۳۲
درود بر شما جناب سلطانی می خواستم اگر می شود درباره این دو نوشته بنده نظر بدهید و آن را زیر چاقوی نقد خود ببرید البته بنده شاعر نیستم و فقط حرف هایم را آهنگین می نویسم فقط می خواستم عیاری برای نوشته های خود پیدا کنم و البته همانگونه که شما مورد نظر دارید بدون تعارف و در راستای آموختن. سپاسپایان چو فرا رسید و یک راز شدم . قفل قفسم شکست و پرواز شدم. مردار مرا به زیرِ یک تاک کنید. شاید که دوباره جایی آغاز شدم . ............................................... با دو خط حرف و چند مصراع شعر ، زندگی نمی شود معنی. هستی پهنه ای هزاران توست. رازی بی نهایت است یعنی. پیشاپیش سپاس برای زحمتی که اگر قابل دانستید و می کشید.
سه شنبه ۲۱ خرداد ۱۳۹۸ ۲۰:۰۷
دوست گرامی سلام :بنده کمترین هم از موافقان نقد منصفانه یا هر چیز دیگری که شما و دوستان بزرگوار دیگر صلاح بدانند اسمش را بگذارند هستم ولی متاسفانه از لحن پاسخ های شما متوجه شدم نقدی که مورد نظر شماست با آنچه در این انجمن شعری ایجاب می نماید از زمین تا آسمان تفاوت دارد. نام بردن از افرادی که اصولاً حضور ندارند و طرح بحث های خارج از موضوع و جسارت به آنها و از این شاخه به آن شاخه پریدن و طرح بحث های قومیتی صرفنظر از آنکه چقدر حرف ها درست و مستند باشد یا برگرفته از نظرات برخی افراد خاص فکر نمی کنم بلحاظ اخلاقی کار پسندیده ای باشد و کمکی به رشد و پیشرفت نماید البته این نظر شخصی بنده است که شاید درست هم نباشد . ضمن آنکه پیشنهاد مینمایم با توجه به آنکه جنابعالی خود را در زمره غزل سرایان معرفی نموده اید لااقل یکی دو غزل از خود قبلاً منتشر میکردید تا شاید ارتباط بهتری با شاعران حاضر برقرار می نمودید و موجب نمی شد کارگاه نقد شروع نکرده ابتر بماند و بصورت طرح مسائل غیر ادبی و صحبت کوچه و بازاری تنزل یابد واقعاً اگر خودتان یکبار نوشته های خود را بخوانید کاملاً متوجه عرایض حقیر خواهید شد .در عین حال امیدوارم با صبر و تحمل بیشتر از یک طرف و پذیرش سخن حق منتقد روند نقد اشعار در جهت پیشرفت و اعتلای هر چه بیشتر فرهنگ نقدپذیری تلاش نماییم . موفق باشید
سه شنبه ۲۱ خرداد ۱۳۹۸ ۲۱:۳۴
درود و آفرین بر شما آقای سلطان گرامی به شعر ناب خوش اومدین ممنون بخاطر پست تفکربرانگیزتون هر چیزی که انسان را به اندیشیدن وادارد به گردن انسان حق دارد(م. فریاد) جسارتاً چند خط تجربه از سی و چند سال دست و پا زدن در اقیانوس شعر و ادبیات و بطور کلی هنر تقدیمتون می کنم و بعد بعنوان حسن نیت شعری برای نقد... نقد اثر هنری، خودش یه هنره. شایسته است که منتقد به چند چیز توجه داشته باشه: سن و سال هنرمند تجربه ی هنرمند دانش هنرمند و روحیه ی هنرمند هدف منتقد کمک به رشد و شکوفایی هنر بصورت کلی و هنرمند به صورت خاصه، پس باید بیان منتقد در این جهت باشه. ایجاد یاس و سرخوردگی در نوجوانی که تازه قدم در میدان هنر گذاشته نوعی ضعیف کشی و به زبان عامیانه بگم نامردیه و مانع رشد و شکوفاییش میشه. در نظر نگرفتن تجربه و دانش هنرمند هم ممکنه باعث گفتن مطالبی بشه که هنرمند قادر به درکشون نیست و عملاً منجر به رشد و شکوفائیش نمیشه. در نظر گرفتن روحیه ی هنرمند حتی از اون سه تای قبلی هم بنظرم مهمتره بخصوص جایی مث این سایت که با انسان زنده طرفیم نه با هنرمندی از چند صد سال پیش! یادمون باشه که هنر باید در خدمت انسان باشه نه انسان در خدمت هنر، پس حفظ حرمت انسان از هرچیزی از جمله هنر و اقتصاد و...مهمتره در ادامه دلنوشته ای به نام \\"ای پروانه ها کاری کنید\\" می نویسم که با خیال راحت و بقول خودتون بیرحمانه نقد کنید حقیر کم سن و سال نیستم، سی و چند سال تجربه شعر دارم، دانشمم از ادبیات در حد سواد خوندن و نوشتنه، روحیه مم مث کویر لوت سخت و صبوره... پس با خیال راحت نقد کنید: شمع دل می لرزد ای پروانه ها کاری کنید عقل در بند است ای دیوانه ها کاری کنید عاشقان در چنگ ظلمت بی نفس افتاده اند جان فدای عشق شد جانانه ها کاری کنید دیوها در شهر ما احساس را سر می بُرند وای از این بیداد! ای افسانه ها کاری کنید سوی غربت می کشاند موجها اندیشه را آشنایی نیست ای بیگانه ها کاری کنید ساقی شب کوزه ی تزویر دارد در بغل قحط اخلاص است ای میخانه ها کاری کنید دیده در چنگال شب، آیینه در بند سکوت وقت فریاد است ای پیمانه ها کاری کنید (م. فریاد) آفتاب اندیشه تون تابان
 سه شنبه ۲۱ خرداد ۱۳۹۸ ۲۳:۲۱
اقا مجید ببخشید ارسال پاسخ برای پست شما رو نداشتم جسارت کردم ایشالا به زودی شاهد پیشرفت شما خواهیم بود و مباهات میکنیم به دوستی با یه شاعر فوق العاده 
 چهارشنبه ۲۲ خرداد ۱۳۹۸ ۰۳:۲۵
سلامایجاد مخاطب در فضای مجازی مثل سرودن شعر و یا نخبه شدن در علمی و یا کاری مهارت و هنر میخواد که شما دارید.نشون میده باهوشید با نظرتون موافقم منتقدین اصولا خودشون هم میتوانند سر رشته ای عملی از بحث داشته باشند و هم میتونند اطلاعات فنی و کلاسیک داشته باشند و هم قیاس کنند با نوشته های دیگرون. جون بیشتر میخونند و وقت میگذارند.ولی یکی مث من برای اینکه شعر هام مال خودم باشه و بعد فکری سرایشی از کسی تو ذهنم ملکه نشه شعر زیادی نمیخوونم و بیشتر میرم سراغ جمع کردن ایده و درون مایه.پس نمیتوونم بگم مثلا شفیعی کدکنی فرقش با شاملو چیه. اما یه امای گنده داره پست تو دوست عزیزم باید به طور کافی اطلاعات پرسنلی ت کافی باشه .اخه ما میخواهیم بچه مون رو بدیم دستت تا درمونش کنی باید بنویسی مثلا از کدوم دانشگاه فارغ التحصیلی یا چه کتاب ی مرجعت هست و باید نام ببری انجمن ها رو چون یه پست باز کردی باید مثل یه طبیب ینویس فارغ التحصیل از مثلا امریکا یا طبیب سنتی و یا ......بعد منم میام توو پستت اول میخوونم ببینم دوست دارم بچمو بدم دستت یا نه اینطوری باید صبر کنم ببینم چی مینویسی و چیمیگی و خودم براورد کنم که بیام توو یا نه. ولی دوست خوبم مخاطب پیدا کردی .....اینکار و بلدی و یعنی تو با فضای مجازی اشنایی....افرین چون نوشتی غزل دوست داری شعری ننوشتم برات . ولی خوانندت هستم ...هزارتا چهارشنبه ۲۲ خرداد ۱۳۹۸ ۱۱:۵۲
سلام مجدد جناب فریادحرفتون رو قبول دارم قطعا نظر شخص خواه ناخواه دخیل هست در نقد و نظر درباره عصر هنری به خیلی از عوامل ربط داره تخصص نقاد علایقش در چه زمینه ای هست رو چه مباحثی مسلط تره کلا درباره هنر هرکس میتونه نظر شخصیشو داشته باشه زیبایشم به همین هست که ما انقدر شیفتش و با علمی مثه ریاضی و فیزیک فرق داره اخوان عالیه تاییدش میکنم  بحثه شیفتگی نیست طبیعیه علایق هرکس یه شاعری هست به اسم سعید صاحب علم که از نزدیک صحبت کردم باهاش تو هفده هجده سالگی بعضی شعراش از نظر من از پنجاه درصده شعر های حضرت حافظ زیبا تره و بیشتر لذت میبرم ازش اگر در شرایط یکسان قرارشون بدی حالا شاید شما بگی ای اقا تو دیگه کی هستی این کجا اون کجا اصلا مشخص شد که چیزی نمیفهمی از شعر ولی من از گفتم نظرم حتی به نظر بقیه مسخره باشه ترسی ندارم ولی سعی میکنم علایق شخصیمو قاطی نکنی با نظری که در مقابل اثر بقیع میدم دوتا نقد از خانوم صفایی میزارم ایشون رزومه دارم هستن دکترای ادبیات دارن مجموعه های متعددی دارن و جوایز مختلفی و همچنین از نظر منه حقیر در کنار مرحوم نجمه زارع بهترین غزل سرایان بانوی معاصر هستن از نظر من بخونید منصفانه نظر بدین درباه نقدشون هم شما جناب فریاد هم سایر دوستان مهر گردون سهم دنیا، روی ماهت با من است بگذرم از هر صوابی، چون گناهت با من است مانده ام همچون اسیری در حصار چشم تو نوش بادم این اسیری گر نگاهت با من است تک سوار خسته ی شطرنج دورانم ولی باکی از فرزین ندارم تا که شاهت با من است تا سر کوی ات شتابان میرسم بی رهنما شاخه های نرگس زیبای راهت با من است ترسم از شبزار سرد تیره و تاریک نیست تا که یاد خنده های صبحگاهت با من است با توصیه‌های پیشین، زبان و اندیشه غزلشان به وضوح امروزی‌تر از غزل قبلی است. البته هنوز حضور کلماتی مثل "گردون" به جای آسمان و "بگذرم" به جای میگذرم و "فرزین" به جای وزیر، یا کلماتی مثل "همچون" و "نوش بادم" زبان را از نظر زبانی عقب نگاه می‌دارد؛ اما تغییرات بوجود آمده هم قابل اعتناست. پس ، جدیت و نقدپذیری شاعر را تبریک میگوییم و به بررسی غزل جدیدشان می‌نشینیم. معمولاً ردیف بلند در غزل همان قدر که موسیقایی و زیباست، دست و پا گیر هم هست و به همان نسبت که باعث انسجام غزل می شود، کار شاعر را دشوار میکند. در غزل بالا هم می‌توان گفت که بلندی ردیف، جاهایی بیت را دچار حشو کرده و جاهایی هم منجر به کژتابی شده است. از سوی دیگر، انتظار مخاطبان و منتقدان از شعر امروز، انسجام عمودی است. به عبارت دیگر، متقدان امروز، از متن ادبی انتظار دارند که جهانی کامل و خودبسنده خلق کند که همهٔ اجزایش در ارتباط با یکدیگر و در تکمیل هم کار کنند. بنابراین اثری که هر بیتش به موضوعی بپردازد و تصویر و معنایی مجزا از جهان متن خلق کند، اثری منسجم نیست؛ مگر این که همین گریز از مرکز هم، خود در خدمت آفرینش معنا و انسجامی دیگر باشد. در بیت اول: مهر گردون سهم دنیا، روی ماهت با من است بگذرم از هر صوابی، چون گناهت با من است حذف فعل از جملهٔ "بگذار مهر گردن سهم دنیا باشد"، و نیز نشاندن فعل مضارع التزامی "بگذرم" به جای مضارع اخباری "میگذرم"، که به ضرورت وزن انجام شده، به سلامت زبان آسیب زده است. در بیت دوم: مانده ام همچون اسیری در حصار چشم تو نوش بادم این اسیری گر نگاهت با من است همانطور که اشاره شد، کلماتی مثل "همچون"، "نوش بادم" و "گر" زمان زبان را عقب برده اند. باید توجه کرد که استفاده از کلمات یا ساختارهایی که متعلق به گذشتهٔ زبان هستند و در زبان معیار و گفتار امروزی کاربردی ندارند، تنها به شرطی قابل قبول است که با بافت کلی متن همخوان باشد یا با مهیا شدن زمینه، به صورت کهن‌گرایی یا آرکاییسم مورد استفاده قرار گیرد. در غیر این صورت، کلمه‌ای که بدون دلیل، در متن برجسته میشود، انسجام متن را به هم می‌زند و توجه مخاطب را از نکات اصلی منحرف می‌سازد. در بیت سوم: تک سوار خستهٔ شطرنج دورانم ولی باکی از فرزین ندارم تا که شاهت با من است مضمون زیبایی خلق شده است اما به دلیل برخی ضعف های زبانی، این مضمون زیبا به اندازهٔ کافی به چشم نمی آید. مثلاً با توجه به اصطلاحات و فنون بازی شطرنج، به نظر می‌رسد که منظور شاعر از "تک سوار"، سرباز یا پیادهٔ شطرنج باشد که ضعیف‌ترین مهره است در برابر وزیر یا به قول شاعر "فرزین". به خاطر تضاد معنایی پیاده و تک سوار، این جابجایی، به نوعی نقض غرض منجر شده و بهتر است فکری به حالش کرد. آمدن حرف ربط "که" بعد از حرف اضافهٔ "تا" هم، در مصراع دوم حشو است. در بیت چهارم: تا سر کوی‌ات شتابان میرسم بی رهنما شاخه‌های نرگس زیبای راهت با من است به نظر می‌رسد که کل مصراع دوم به خاطر قافیه و ردیف چیده شده است و متٲسفانه موفق هم نشده که جای ردیف و قافیه را در بیت محکم کند. علاوه بر اینکه واژهٔ "زیبا" حشو است، معنای عبارت "شاخه‌های نرگس راهت" هم روشن نیست. آیا منظور، نرگسهای روییده در راه معشوق است؟ اگر چنین است، نرگسهای روییده در راهت با من "هستند" (و نه "است") یعنی چه؟ آیا شاعر می‌خواسته بگوید اگر راهنمایی برای رسیدن به کوی تو ندارم، نرگسهای روییده در این راه مرا راهنمایی می‌کنند؟... در بیت آخر: ترسم از شبزار سرد تیره و تاریک نیست تا که یاد خنده های صبحگاهت با من است ترکیب "شبزار" و تقابل آن با "خنده‌های صبحگاه" خیلی زیباست! حیف که صفت‌های آشکار و دم‌دستی "سرد" و "تیره" و "تاریک" (که یکی از دو تای آخری هم حشو است)، باعث شده‌اند این ترکیب زیبا کمتر به چشم بیاید ----------------&&&----------------- بعد از تو با دلواپسی هایم گلاویزم بعد از تو نیشابورم و در مشت چنگیزم با تو در اوج آسمان ها زندگی کردم حالا زمینگیرم شبیه برگ پاییزم کاخ دلم ویران شده با دست های تو آجر به آجر من به پایت شعر می ریزم من در نگاه تو پر از گرمای اهوازم بی شمس چشمان تو در سرمای تبریزم من حوض لب کاشی تو فواره چه تشبیهی بازآ به آغوشم ببین من از تو لبریزم عنوان شعر دوم : شعر ۲ همین که دست هایم را به مویت آشنا کردی در این دل بیقراری ها چه آشوبی به پا کردی به دریا دل سپردم لابلای موج گیسویت ببین این سربه راه ساده را هم ناخدا کردی گرفتی روزهایم را میان مشت افکارت مرا بر پرسه در شب های چشمت مبتلا کردی نشستم گوشه ی مسجد به یاد رشته ی مویت فقط تسبیح می گفتم نمازم را قضا کردی حواسم پیش چشمانت دلم در بند گیسویت تو حق عاشقی را بر من مجنون ادا کردی عنوان شعر سوم : شعر ۳ بیکارم و با هیچکسم میل سخن نیست کس در همه آفاق به بیکاری من نیست این قفل که خورده است به دروازه ی بختم دلسوز بر او هست ولی قفل شکن نیست مسئول عزیزی که نشستی به چپاندن این غار علی صدر دگر شکل دهن نیست در کشور من مختلس و دزد زیاد است در من ژنی اینگونه که فعال و خفن نیست با این تب بی پولی و دستی که ظریف است در دل هوس مستی داماد شدن نیست گفتند برو مرگ برای تو علاج است من لخت شوم غسل کنم پول کفن نیست با خواندن همین سه اثر می توان حدس زد که تازه‌کار نیستند. وزن و قافیه را می‌شناسند و با مناسبات ساختاری شعر سنتی کمابیش آشنا هستند. اندیشه‌شان حول محور ابیات شکل می‌گیرد و به همین دلیل هم بیشتر به ساخت مضمون می‌پردازند تا شکل دادن فضا و اجرای استعاره‌ای کلّی. سه غزل، در سه وزن متفاوت سروده شده و به نظر می‌رسد که شاعر توجه خاصی به موسیقی کلام دارد. ضمن عرض خیرمقدم به ایشان، به بررسی دقیق‌تر غزل‌هایشان خواهیم نشست. غزل اول زبانی امروزی و پویا دارد و همین سرزندکی زبان، مخاطب را تا پایان، همراه میکند. این شعر، با دو مصراع روان و خوش‌آهنگ، اما بی‌ارتباط با یکدیگر آغاز میشود. قبول دارم که ممکن (و گاه زیباتر) است که دو مصراع اول غزل از نظر معنایی ربطی به هم نداشته باشند، ولی این در صورتی است که دو مصراع، از نظر فرمی و ساختاری یکدیگر را تکمیل یا دست کم تقویت نمایند. این اتفاق در بیت اول غزل بالا رخ نداده است. چرا که هم تکرار ساختارِ "بعد از تو... هستم" بنوعی مشت شاعر را باز کرده و هم دو تصویر از نظر شدت تأثیر در یک حد نیستند. "نیشابور در مشت چنگیز"، تصویری از نابودی مطلق است، و با تعبیر "گلاویزی با دلواپسی‌ها" همخوان نیست. در بیت دوم هم با جود زیبایی و روانی مصراع‌ها، کماکان این بی‌ربطی تصاویر به چشم می‌خورد، چون "برگ پاییز" در "اوج" آسمان، "زندگی نمی‌کند"، بلکه چرخی می زند و بر زمین می‌افتد. تعبیر در اوج آسمان بیشتر تصویر پرنده‌ها، آن هم پرنده‌های بلندپروازی مثل عقاب را به ذهن می‌آورد تا برگ‌های پاییزی را. در بیت سوم هم مخاطب حق دارد بپرسد "اگر راوی خود آجر به آجر شعرهایش را کنده و در پای معشوق ریخته، چرا به معشوق می‌گوید کاخ دلم با دست های تو ویران شده؟" و اصلاً ریختن آجرهای یک کاخ ویران شده در پای کسی، چقدر می‌تواند نشان عشق و از خود گذشتگی باشد؟ و سرانجام، اگر "کاخ دل" همان کاخی نیست که آجر به آجرش در پای معشوق ریخته شده، پس ارتباط دو مصراع در چیست؟ در بیت چهارم، به نطر می رسد حرف اضافهٔ "در" به جای حرف اضافهٔ "با" نشسته، چون "در نگاه تو" یعنی "در چشم تو و از زاویه دید تو"، نه "در پرتو نگاه تو". در این بیت، مصراع دوم، با تکیه بر بار ادبی و تاریخی تلمیح به کار رفته در آن، بسیار وزین‌تر از مصراع اول است و از این نظر بین دو مصراع تعادلی حاکم نیست. در بیت آخر هم، زیبایی تصویر نتوانسته حشو قبیح "لب" را بپوشاند. مخصوصاً که اگر فقط لب حوض کاشی باشد، تصویر آن چندان خوشایند نمی‌نماید. در عزل دوم، توالی و ترتیب ابیات هدفمندتر از غزل اول است، اما همین جا هم در آغاز کار، حشو "دل" در ترکیب "دل بی‌قراری‌ها" آزاردهنده است. در بیت دوم، تناقضی که شاعر بین "سر به راهی و سادگی" با "ناخدا بودن" دیده است برای مخاطب روشن نیست. در بیت سوم هم اضافه کردن "افکارت" به کلمهٔ "مشت" بی‌دلیل می‌نماید؛ چرا شاعر نگفته روزهایم را میان مشتت گرفتی؟ یا لااقل میان مشت خاطراتت! حدس می‌زنم که شاعر قصد داشته بگوید فکر و خیال تو روزهایم را در مشت خود گرفته، اما باید توجه داشته که این فکر و خیال، فکر شاعر است دربارهٔ معشوق، و آن افکار، افکار معشوق است و ربطی به ذهن و ضمیر شاعر ندارد! حرف اضافهٔ فعل مبتلا کردن "به" است، نه "بر". و می‌دانیم که جابجایی حروف اضافه معمولاً به دستور زبان آسیب می‌زند. در بیت بعد هم با انتخاب کلمهٔ "رشته" برای مو موافق نیستم، شاید ترکیباتی مثل خرمن مویت، یا موج موهایت در این بیت خوش تر می‌نشست. بیت آخر از دیگر بیتهای این اثر سالم‌تر است اما حق عاشقی را "عاشق" باید ادا کند، نه معشوق. همان طور که مادر، حق مادری را برای فرزندش ادا می‌نماید. اثر سوم که ظاهراً غزلی طنز است، مشکلات زبانی بیشتر به چشم می‌خورد. تعلق کلمات به بافتهای زبانی مختلف، حذف بخشی از جمله در مصراع دوم بیت چهار -که دستور زبان را در هم ریخته، عطف نابجای تب و دست در بیت پنجم و نقص ساختار جمله در بیت آخر از مواردی است که لازم است دوباره دربارهٔ آنها تأمل شود. پینوشت:با ایشان غیر از اثارشون تا به حال اشنایی نداشتم و نقد هاشون رو هم مطالعه نکرده بودن وبا توجه به سوابق و تخصصشون به صورت تصادفی انتخاب شدن  پنجشنبه ۲۳ خرداد ۱۳۹۸ ۲۳:۵۲
سلامسپاسگزارم بخاطر این بخش بسیار مفید و سپس اگه این نوشته موزون من ارزش نقد داره استدعا دارم نقدش کنید از نوع خرد و خاکشیرکننده امروز میان من و آخوند شکافیست افسوس که این فاصله بی هیچ سجافیست او حاصل عمرش شده توضیح مسائل صد مشکل من ماحصل فلسفه بافیست هر روز شود فاصله مان بیشتر از پیش وقتی که بهرحال وبهر مسئله گافیست من عاشق طراحی و موسیقی و شعرم در حوزه‌ی او عشق به هر چیز خلافیست من دورترینم به خدا از نظر او کافر به خدا مفسد و موجود اضافیست با این همه از او گله‌ای هیچ ندارم چون دور و برم گرگ به اندازه‌ی کافیست احساس من و حاصل آن خوب اگر نیست دلواپسی‌ی مختصری پشت قوافیست ارادتمندم علی اسماعیلی شنبه ۲۵ خرداد ۱۳۹۸ ۱۴:۲۵
سلامصمیمانه سپاسگزارم و سه نکته _سجاف به معنی پرده و پوشش است و همچنین به قطعه یا تکه پارچه ای که در محل شکاف دوخته میشه میگن _صد چون از اعداد کثرت هست استفاده کردم _قافیه به معنی دنباله و پس آوند است و میخواستم بگم دلواپس دنباله و عواقب این شعرم نمیدونم چقد موفق بودم ضمنا وقتی از گفتن این چند خط دلواپسم دیگه تلافی کردن باشه پیشکشم   و بازم بینهایت ممنونم که وقت گذاشتین و خزعبلات نسیه منو نقد کردین  يکشنبه ۲۶ خرداد ۱۳۹۸ ۱۲:۲۷
سلام جناب رضا سلطان لطفاً شعر فریفته ی خیال، مه تابان ، شاید آن روز آید ، زمستان مرا در 4سطر جداگانه نقد کنید.ومورد بررسی قرار دهید. با سپاس فراوان بزرگوار 🌷🌷🙇
يکشنبه ۲۶ خرداد ۱۳۹۸ ۱۲:۳۰
این شعر زمستان :زمستان آسمان گریان بر من حیران داستان تلخ جدایی در خیابان دور گشتی تو ز من سایه ات بود نمایان چشم هایم خیس حالم پریشان ای مه روی نامهربان رنجاندی دلم را چه آسان، چه آسان#دل سوخته يکشنبه ۲۶ خرداد ۱۳۹۸ ۱۲:۳۱
و سه شعر دیگرم لطفاً از صفحه ام ببینید سپس آن سه شعر به علاوه شعر زمستان که بالا نوشتم مورد نقد بی رحمانه قرار بدهید
يکشنبه ۲۶ خرداد ۱۳۹۸ ۱۳:۵۵
سلام دوست عزیز ممنون از مشارکتونعرضم به حضورتون حقیقتا چون من این نوع نوشته رو که خارج از چهار چوب شعر کلاسیک هست و بدون و وزن و قافیه شعر نمیدونم حالا نه صحیح نیست بخوام درباره این نوع نوشته نظر بدم چون نوشته های فروغ و شاملو رو هم مشکل دارم باهاشون پس ناخودآگاه بخوام دربارع نوشته شما نظر بدم نظر شخصیم درش خیل میشع و از چهار چوب انصاف خارج میشه با این وجود که من نه اشنا هستم به اصول نوشتن این نوع نوشته نه مطالعاتی داشتم دربارش که بخوام با نوشته ای مشابه نوشته شما مقایسش کنم حالا دوستانی که در این سبک کار میکنن انشالا نظر میدن فقط یه سری تکراره مکرراته که مختصه هر نوع اثر مکتوبی هست که شما هم اگر رعایت کنید قطعا موفق تر خواهین بود استفاده از کلمات و فضای امروزی در نوشته مطالعه اثر های درخشان و شاخص در زمینه ای که کار میکنین و دقت در اون ها و استخراج نکات بارزشون سعی کنید عبارات و ترکیب های نو بکر و خلاقانه بسازین که برای مخاطب تازگی داشته باشه به نظر خودتون ترکیباتی مثل اسمان گریان و چشم های خیس نه نما نیست خیلی و حس شاعرانه ای پشتش هست که برای مخاطب تازگی داشته باشه؟ من خودم این کارو میکنم همیشه میخوام چیزی بنویسم خودمو میزارم جای مخاطب میگم اگه این بیت رو بشنوه چه حسی بهش دست میده لذت میبره؟تکراریه براش؟ بذش میاد؟ حالشو بد میکنه؟ یا این سکانسی که مینویسم براش جذابیت داره؟ به بقیه فیلم ربط داره تکمیلش میکنه اطلاعات جدیدی میده به قول معروف در خدمته بقیه فیلمنامه هست؟ شمارهم قبل از نوشتن سعی کنید این سوالارو از خودتون بپرسین اگر اکثر جواباتون مثبت بود رو کاغذ بیارینش در اخر هم اگر لطف کنید یک یا چند اثر شاخصی که در همین سبک نیمایی یا سپید خودتون دوست دارین و به نظرتون بهترینه قرار بدین ممنون میشم حالا از هر نویسنده ای باشه پایدار
يکشنبه ۲۶ خرداد ۱۳۹۸ ۱۵:۲۹
ممنونم بزرگوار 🙇🙇 بابت نقد و بررسی و توضیحات وحتما از این نکات شما بهره می برم. چشم یک اثر نیمایی هم حتماً میگذارم از فروغ فرخزاد
 يکشنبه ۲۶ خرداد ۱۳۹۸ ۱۵:۳۱
سلام و عرض احترام به همه ی بزرگواران درود جناب سلطان با عرض پوزش و تاخیر اگه فرصت داشتین این شعر بنده رو نقد کنید یا نظر بدید ممنونم به لبانت شکرو قند خراسان داری صورتی پرُ مَثلِ حوری لبنان داری ِ خم ابروت چو مهتاب هلالی شده و گیسوانی به تمنای پری یان داری غمزه ات بانمک و عشوه ی تو معتدل ست نفسی گرم تر از بر و بیابان داری جزرومد قدمت ماهیتش دریایی ست نکند دست طبیعت به گریبان داری! آسمان هم به دو چشم تو پناهنده شده و زمین بیشتر از ملک سلیمان داری چه قدَر وصف جمال تو به من می آید به گمانم به غزل های من ایمان داری وقتی از عالم ما میگذری دقت کن چشم حیرت زده از بخل فراوان داری #ایمان_اسماعیلی_راجی يکشنبه ۲۶ خرداد ۱۳۹۸ ۱۵:۳۴
چون نهالی سست می لرزدروحم از سرمای تنهایی می خزد در ظلمت قلبم وحشت دنیای تنهایی دیگرم گرمی نمی بخشی عشق ، ای خورشید یخ بسته سینه ام صحرای نومیدیست خسته ام ، از عشق هم خسته#فروغ فرخزاد
 سه شنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۸ ۰۲:۱۰
سلام و عرض ادب و احترام جناب سلطان یعنی داستان رو اینجا کامنت کنیم تا نقد بشه ؟؟؟ سه شنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۸ ۱۰:۰۶
ایمان جان ما انچه شرط بلاغ است رو گفتیم دیگه پند گرفتن یا ملالش با شماستموفق باشی
سه شنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۸ ۲۳:۰۳
سلام اهورا جاناز سالهای بسی دور این لقب را برای خودم انتخاب کردم به علت علاقه ای که به یک سلطان داشتم من منتقد نیستم عزیزه دله برادر دوست شمام  چیزی که نوشتی مهم نیتت هستش و نظر دادن دربارش درست نیست مثله کسیه که میلیاردره یه میلیارد کمک میکنه به زلزله زده ها یکی هم محصله در حده هزار تومن هر دوشون قابل تقدیره نمیشه ازشون ایراد گرفت شما هم مهم قلبه پاکته هرچی از توش در اومده زیباست و قابل ستایش ، به قول معروف اسب پیشکشی رو دندونشو نمیشمارن خوبه که فروغ میخونی بد نیست نوشته هاش از اون خوب تر اینه که میخونی ، مرسی بابت توضیحاتت درباره دلیل علاقت 
چهارشنبه ۲۹ خرداد ۱۳۹۸ ۱۹:۴۶
ممنونم برادر موفق و موید باشید ، و اگه حرفی زدم که کامتون تلخ کرد واقعاً عذر خواهی میکنم برادر ❤❤ 
پنجشنبه ۳۰ خرداد ۱۳۹۸ ۰۱:۵۵
سلام بر سلطانسپاسگزار شمایم بینهایت چون در این روزها و روزگار سرد و بیحوصله که دیگه کسی حوصله خوندن نداره و سرانه مطالعه کردن منفی شده و... وقتی یه باحوصله خوان یه سلطان پیدا شده که نه تنها خزعبلات منو میخونه، بلکه در موردشون نظر میده و نقد میکنه کار او بسیار تا بسیار ارزشمنده... بدون شک اگه روزی از راه برسد که بتوانم شعر نه، بیت نه، یک مصرع مفید بگم تا همیشه مدیون زحمات امروز اویم ضمن تشکر مجدد از کار ارزنده جنابعالی اگه وقت و حوصله‌اش رو دارین و این نوشته‌ی من ارزش نقد داره خواهشنمدم نقدش کنید . لطفا هر چه بیرحمانه تر باشد ارزنده تر پنجشنبه ۳۰ خرداد ۱۳۹۸ ۰۱:۵۸
((( غزلدارو )))به خدا که از ازل حال مرا میفهمد فقط انگار غزل حال مرا میفهمد خلق بیت الغزلی معرکه کار من نیست که همین بیت هزل حال مرا میفهمد قلم خسته‌ی من وقت بیان میلنگد دست کم آدم شل حال مرا میفهد به زبان کج و معوج شده‌ام خرده نگیر خسته و خرد و مچل حال مرا میفهمد تک و تنها شده ای بین همه تن هایم هر غریبه به محل حال مرا میفهمد چه امیدیست به فردا که شبی لرزانم خانه‌ی روی گسل ، حال مرا میفهمد شعر من زرد پر از درد اگر مهجورست این وطن ، حداقل حال مرا میفهمد در دیاری که دل و مغز و قلمها سردند زندگی مثل اجل حال مرا میفهمد علی اسماعیلی ، تابستان ۱۳۹۷ شنبه ۱ تير ۱۳۹۸ ۱۰:۱۷
ممنونم از لطف شما جناب اسماعیلی در این مدتی که در کنار شما دوستان هستم درس های زیادی اموختم از ادب و معرفت که امیدوارم در زندگی بتونم با بکارگیری اون ها جبران محبت های شما رو داشته باشم بله متاسفانه انسان ها بی حوصله تر شدن در عصر معاصر که من اسمش رو میزارم عصر کپی پیست هرکس تو زندگی علایقی داره و تعصباتی شما امکان داره یه حامی حقوق حیوانات باشی بگردی تو شهر به حیوانات نیازمند کمک یاری برسونی یا بهشون غذا بدی در حالی که من شاید رد بشم یه لگدم بهشون بزنم یا من شاید به محیط زیست علاقه مند باشم زبالم یک ساعت دستم بگیرم تا به سطل زباله برسونم ولی شما برات مهم نباشه وسط خیابون هم بریزیشون در کل هرکس به چیزی علاقه داره که شاید از زندگی و وقتش بزنه برای اون کار که از نظر من هر چیزی که هست قابل تقدیره من هم به قول دوستمون علاقه مند به شعرم و مثل شما که نوشته هاتون رو فرزند خودتون میدونین من هم همین حس رو دارم حالا شاید به عنوان ناپدری دلسوز دوست دارم این بچه هامون به بهترین شکل پرورش پیدا کنند و رشد نمایند.قطعا شما هم دوست ندارید که بچه ای ناقص تحویل جامعه بدین برای همینه که انقدر پیگیر رشد و بالندگی نوشتع هاتون هستین اولش که این کاره صحبت درباره نوشته دوستان رو اغاز کردم مثل هر شروع دیگری طبیعتا جبهه گیری هایی شد در مقابلش ولی هرچی که گذشت محبت دوستان چه در اینجا و چه به صورت خصوصی بیشتر شد و نفس کار رو بیشتر درک کردند که همینجا از همه موافقین و مخالفین تشکر میکنم و امیدوارم که بدی ها و خوبی های کار رو گوشزد کنند هدفم این بود درکل از این مبحث که این قبح و رودروایستی نظر دادن درباره نوشته های هم بریزه و به قول شما این درود و سپاس ها و عالی بود کپی پیستی کمتر بشه چه اشکالی داره ما از نوشته ای خوشمون نمیاد بگیم اشکالی درش میبینیم یاداوری کنیم به نویسنده من خودم به شخصه خودم رو جای نویسنده یک اثر میزارم حس خوبی بهم دست نمیده بابت اینجور نظراته موافق از روی رودروایستی و اجبار سعی کردم اگر نکته ای میدونم که به نویسنده ای کمک کنه گوشزد کنم بهش احترام بزارم گولش نزنم و تعریف الکی نکنم مواردی بوده حتی نویسنده پیشکسوت بودند شایت خجالت کشیدم پایین نوشتشون بگم از طرفی هم دلم نیومده ازش بگذرم در خصوصی بهشون گفتم مشکل رو خدا رو شکر نود و نه درصد دوستان هم حالا اگر با نظر هم موافقم نبودیم حرفمون رو زدیم یا قبول کردیم یا نکردیم غیر از یک مورد که یکی از دوستان یکی از افتضاح ترین نوشته هایی که به عمرم دیده بودن رو نوشته بودند و دست بر قضا خیلی هم کباده شعر و ادب رو دوششون بود از نظر خودشون و بیشترین تعاریف هم از ایشون شده بود که من هم سعی کردم طوری بنویسم که ایشون متوجه بشن که بلاخره یکی هست که بدونه چقدر بد مینویسند و ایشون هم لطف کردن بدون پاسخی نوشته من رو پاک کردند و در لیست سیاه قرار دادند  خب اگر با همین تحسین ها خوشند باشند ما که بخیل نیستیم  تشکر میکنم از مدیریت سایت هم که پیام دادیم و زحمت کشیدند پاسخی ندادن و اینکه چطور یه عده خاص میتونن نظرات ما رو پاک کنند ولی ما نمیتونیم نظراتی که هیچ ربطی به تاپیکمون نداره پاک کنیم (از اتاق فرمان میفرمایند رییس جمهور مملکت پاسخگو نیستن شما از مدیر سایت چه انتظاری داری ، که قاعدتا حرفشون منطقیه )غیر این مورد مشکل و بازخورد نامناسب دیگه ای نبود خدا رو شکر تشکر میکنم از دوستانی که به هرنحوی مشارکت کردند و اینکه بدونین کسانی که اینجا کار گذاشتند و ما ایراداتی گرفتیم دلیل بر این نیست که کارشون ضعیف تر از بقیه بود خیر شما شجااع ترین ها بودین والا بدون تعارف نوشته های شما اقای اسماعیلی از نود و پنج درصد نوشته های سایت بهتر هست و یا اقا مجید خوش سیما که انقدر ایراد گرفتم ازشون از نظر من در مجموع بهترین نویسنده سایت هستند.در همینجا پایان دوره اول نقد رو اعلام میکنم اگر عمری بود در اینده دور دومش رو شروع میکنیم امیدوارم که این مسیر نقد کردن و نقد پذیری متوقف نشه در سایت اگر سوالی انتقادی مشکلی هم بود خوشحال میشم در خصوصی بفرمایید حلال بفرمایید اگر جایی باعث کدورتتون شدم نا خواسته یا از نظر شما از دایره انصاف خارج شدم بدونین که هدف فقط و فقط این بوده و هست که اثرات بهتری خلق کنید گل بی عیب خداست یا حق
سه شنبه ۴ تير ۱۳۹۸ ۱۳:۴۲
سلام و درود و ممنون از لطفتونزنده باشین خانوم قارلقی زحمت اصلی رو خالق هر اثر میکشه ، و میدونم که نوشتن چقدر سخته و چه انرژی از شخص میگیره انشالا که هم در زندگی و هم در مسیر هنریتون رو به سمت پیشرفت برین و باز هم تشکر میکنم از مشارکتتون پایدار
 دوشنبه ۲۱ مرداد ۱۳۹۸ ۰۵:۵۳
🌹❤🌹
 شنبه ۲۶ مرداد ۱۳۹۸ ۰۹:۱۶
سلام و عرض ادب جناب سلطان ، ضمن تشکر از زحماتتون ممنون میشم شعرم رو که در ادامه میاد نقد کنید ، سپاس توضیح : این شعر را قبل از جراحی قلب دختر دو ساله ام حلما سروده ام قلبت چـرا حلمـای مـن نـامهربـانـی میکند اندوه تو چون اَبـروان قدم کمانی میـکند مهمانی دنیای دون زهر هلاهل شد به تـو این پیر بد گوهر زتو بد میزبانی میکند اسب فلک بـر ظالمان بهتر سواری می دهد مظلوم را نوبت شود جفتک پـرانی میـکند روشن عیار دوستان وقت گرفتاری شـود ورنه به شادیـها زغن بلبل زبـــانی میکند شرمنده غم گشته ام هر شب به ما سرمی زند وقتی نبـاشد همـرهی او همزبانی میکنـد در سینه سوزان من شعله زبـانه می کشد ظاهر خموش است و درون آتشفشانی میکند از حمله های فیل غم شاه صبوری مـات شد سربـاز کـرده زه کــمان با رخ تبانی می کند خوش می سراید شاعر تبریزی مـا « شهریار» مـن « پیرم و گاهی دلم یـاد جوانی می کند » مهدی تو شاعر نیستی ساکت نشین و دم مزن شرمنده گاهی طبع من شیرین زبانی میکند
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.
|
نقد و آموزشنظراتمشاعرهکاربران اشتراک دار
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
|
|||||||||||||||
ارسال پیام خصوصی
علی نظری سرمازه
مهرداد مانا
شاهزاده خانوم
آرش حاتمی (تکروٍ تنها)
سیده نسترن طالب زاده
مرتضی میرزادوست 
کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.