پست های وبلاگ

عاشقانه یا عارفانه،مسئله اینست.
ابتدا عرض کنم که اصلا بگذارید اساتید ادبیات در کلاسهایشان هر طور میخواهند تاویل کنند و تعبیر کنند که این بر عهده خود شخص است که بیرون از دانشگاه و درس و مدرسه برود پی تحقییق و خواندن و فهمیدن که زیر سقف کلاس چیزی یاد نمیگیرد(اگر از دست ندهد)
و اما بحث تاویل اشعار...
به نظر من عمده این بحث در مورد اشعار حافظ میباشد و این رندی و تیزهوشی وی را میرسانده که شعری سروده است چند پهلو که هر کس به فراخور حالش تعبیری از آن بنماید و البته بحث نمادهای شعری را هم بایست در نظر گرفت که زلف و خط و خال و شراب و فلان و بهمان نمادهای شعری هستند در برخی جاها و اینست که میگویم شخص باید برود و خود بفهمد و پی ببرد که کجا شرابش عرفانی است و کجا همین شراب خودمانی است ..و کجا معشوق خداست و کجا انسان.
نکته دوم:
در مورد مولوی تمام اشعار عرفانه هستند و سعدی مرز عاشقانه،عارفانه اش مشخص و مبرهن است.