پست های وبلاگ

چند نمونه از شعرهاي په شيو به فارسي برگردانده شده اند در زير آورده شده اند . اگر چه آن حال و هواي زبان اصلي را ندارند ولي باز هم سعی شده که آن سادگي و شورو حالي که خاص شعرهاي په شيو است تا حد امکان حفظ شود.



برگردانده شده به فارسي توسط آوات

چقدر می ترسم

چقدر می ترسم

وقتی که باز می گردم

خبری بد را با خود داشته باشی

چقدر می ترسم

وقتی در آغوشت می گيرم

بوی غريبی با خود داشته باشی



چقدر می ترسم

وقتی که باز می گردم

دستور زبان چشمانت

را با هجايی ديگر بخوانم

چقدر می ترسم

نياز و گرمی دستانت

مانند وقتی که تو را ترک کردم نباشد

و بيش از هر چيز

همه کسم، همراهم،

چقدر می ترسم،

وقتی که بر می گردم،

تو خود باشی و من ديگری .



چه ند ده ترسم

چه ند ده ترسم

که ديِمه وه

هه واليکی تالت پی بی

چه ند ده ترسم

که باوه شِت پيدا ده که م

بونی نا مويه که ت لی بی .

چه ند ده ترسم

که ديمه وه

گرامه ری زمانی چاو

رينويسی هجات گورا بی

چه ند ده ترسم

چله يِس گه رمی چه نجه کانت

وه ک به جيم هيشت وا نه ما بی

له مه ش زياتر،

چه ند ده ترسم، که سم، هاوريم،

که ديمه وه،

تو وه ک خوت بيت، من بگوريم!!

           

****************************************

ديروز و امروز



ديروز می خواستم

در برا برت زانو بزنم

پرده از چشم آبی عشق بردارم

غرور راه را بر من بست

ترسيدم بگويی

" آرام باش .. هنوز وقتش نِست

و اکنون زمانی که

تو خود آمده ای

فصل در تغييراست

و پرنده های مهاجر

به سويی ديگر در کوچند

و من هم

روبه سوی دلداری ديگر

در به روی خستگی بسته ام .



دوينی و ئه مرو

دوينی ويستم

بيمه به رده مت، چوک داده ام

په رده له سه ر چاوی شين ئه وين لاده م

نه فسی به رزم ريگه ی نه دام

ترسام بليی

"ئارام بگره، .. هيشتا زوو…،

که چی، ئه مرو

له کاتيکدا تو خوت هاتووی

کز گوراوه:

قازو قورينگ

قه تاره يان بو لايه کی تر به ستووه

دی منيش

رووه و عه رشی شوخيکی تر

سه ری ماندووی داخستووه

           

*************************************

اگر دوباره بازگردم

عزمم را جزم می کنم‌

که بدانم

پرندگان نو آموز،

چگونه پرواز می کنند؟

چلچله های مسافر،

چرا مبهوت و غريبانه،

بر سيم های طولانی ديرک

در صفی دراز

کنار هم می نشينند؟

جويباران از کجا می آيند؟

و مقصدشان کجاست؟

آه! اگر دوباره بازگردم

 آه! اگر دوباره بازگردم!

سپيده دمان،

همچون بره ای نوپا،

در چمنزاری با طراوت و شاداب،

غلت می زنم!

و گياه گسی را سير می جوم

پا هايم را

و ساق هايم را

تا انتهای خستگی

به ژاله های سرد می مالم

اگر دوباره بازگردم

با هوشياری می نگرم

به زردی نشستن گل گندم را،

انار و سيب شدن شکوفه را،

و آشيانه ساختن پرنده را!

**********************************

مترجم اشعار : بابک صحرا نورد

نيمه شدن

 در چشم تو – آغاز بهار است

در چشم من – چلّه ي زمستان

در زاري تو – خوشي لبريز است

در زاري من – غم زانو زده

نيمي از من با تو

چون خاكستري سرد و مرده  است

نيمي ديگر

به پاس عشقي ديگر شعله گرفته .

(برلين 1982)



 اميد

هنگامي كه

آن بالاها، در قلّه ها

كولاك و سرما در درخت ها و بوته ها بیداد می کند،

غم نخور –

از ريشه، در درّه ها،

 گياه تازه و غنچه دار می روید.

(ترابلس – 1988)



به یاد یک شبِ زمستانی ۱۹۷4- ۱۹۷3

  شنیده ای برف

آتش بزند شبی خاموش را،

پیرهنی از گل بدوزد برای شب،

عطر خوش خون را به جوش آرد؟!

خاطره ای این چنین را به یاد دارم:

شب سردی از چلّه ی زمستان بود،

در گوشه ای، که بستر زمین و سقف آسمان بود –

با شعله ور شدن آزار دو جسم درهم تنیده

برف نیمه شب به چمنزار و میهن آفتاب مانند شده بود! 

(هلسینکی – 2006)

منابع :

–          مجله هشتاد