پست های وبلاگ

بانقدتون موافقم
گرچه کمی تند بود
متاسفانه سینما هم صحنه ی خودنمایی وبه رخ کشیدن شکل وقیافه هاشده بیشترازآنکه به محتوای فیلمها توجه کنند
موضوعات هم شبیه به هم وتکراری است .........

سلام بزرگوار نوشته های شما برایم بسیار جذاب است
لذت بردم نوآوریهای فراوان دارد

در کشور ما مدلینگ ها فیلم بازی میکنند...
آخری معلوم،فضایی تکراری،ماحصلش هم چرند...

سلام و عرض ادب
بسیار نقد به جا و جالبی بود

راستش من هم خیلی وقت است که از فضای سینمای ایران فاصله گرفته ام چون واقعاً چیزی برای گفتن نداریم......هیچ چیز

وقتی که فیلمهای سیاه و سفیدی مثل دوازده مرد عصبانی یا جلوتر از آن سرگیجه ی هیچکاک را نگاه می کنید دیگر نمی شود دل به فیلمهای سراسر قر و اطوار ایرانی داد.

وقتی کریستوفر نولان را با تلقین و ممنتو اینتر استلار و سه گانه ی بتمنش یا دیوید فینچر را با سون و فایت کلاب را در نظر می گیریم واقعاً حتی در بحث بستر داستان هم چیزیز برای گفتن نداریم.

کاش فقط این بازار بزک دوزک در سینما بود .متاسفانه در موسیقی هم اوضاع خراب است.
موسیقی که گوش کردن به آن منوط به تماشای آکروبات بازی نوازنده ها و خواننده ها باشد بهتر که اصلاً نباشد.

ونجلیس ...یانی ...کیتارو را اگر صوتی گوش دهیم تازه بیستر ارتباط برقرار می کنیم ولی موسیقی ما بر عکس است.

اوضاع شعر و ادبیات را هم که اصلاً به آن وارد نشویم سنگین تریم!!!

خدا آخر و عاقبت هنر را به خیر کند
پیروز باشید

سلام استاد گرامی.
آخرین باری که به سینما رفتم زمان طویلش را یادم نمی آید اما فیلمش اخراجی های دو بود.
و اکنون نیز به سینما نمی روم. چون فاصله ی روستای ما تا سینما به اندازه ی فاصله ی کهنگی عقاید آنان تا مرز تازگی است.