پست های وبلاگ

اما هنوز رمقهای من وتو در رگهای حیات جاری است
آوای دردهامان ازگلوی زمین برمی خیزد
فریاد میشود
...نمی بینی؟ ا
این پیشکش من وتوست
که تخت خون آلود کاهنان؛ اربابان حرص؛ نفرت وقدرت رافرو میریزد
وزمین طلوع ما را جشن خواهد گرفت
فردا من وتو تمام دردهامان را خواهیم گریست

متنی دردناک و در انتها حماسی و بسیار تاثیرگذار
البته بند آخر که در واقع مقصود متن را به زبانی ساده دوباره بیان
میکند،اصافی است.
موفق باشید

فردا من وتو تمام دردهامان را خواهیم گریست...