پست های وبلاگ

گام هفتم.....................آشنایی بیشتر با ترانه........................ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺑﻮﯼ ﻧﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ ............... ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﺪﯾﺪﺍ ﺭﻧﺞ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﺗﺼﺎﻭﯾﺮ ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ ﻭ ﺑﻌﻀﺎ ﮐﻠﯿﺸﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺤﻮﺭ ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﯽ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻫﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ . ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮﺍﻫﺎﯼ ﺟﻮﺍﻥ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻫﺮ ﺣﺮﻑ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﮔﻨﺠﯿﺪ ، ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ : ‏« ﻣﻨﻮ ﻫﻤﺶ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯿﺪﯼ ‏» ﻭ ‏« ﺩﻭﺳِﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻋﺰﯾﺰﻡ ‏» ﻭ ‏« ﻣﯽ ﺭﯼ ﺑﺎ ﯾﻪ ﯾﺎﺭ ﺩﯾﮕﻪ ‏» ... ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﯾﮑﯽ ﺩﻭ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ، ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮﺍ ،ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﯼ ﺭﭖ ﻭ ﺑﻠﻮﺯ ﻭ ﻫﯿﭗ ﻫﺎﭖ، ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭ ﺩﻏﺪﻏﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻗﺮﺍﺭﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ . ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ، ﺍﯾﺠﺎﺩ ﮐﺸﻒ ﻭ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﯼ ﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺳﻄﺮﯼ ﺍﺯ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎﺭ ﺷﻮﺩ . ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺟﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺵ ﺩﺭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯ ‏( ﺟﺰ ﭼﻨﺪ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎﺀ ‏) ﺑﺪﺟﻮﺭ ﺣﺲ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ . ﺍﻣﺎ ﺩﻟﯿﻞ ﺣﻀﻮﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻏﯿﺮﻣﺘﺨﺼﺺ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ ﯼ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﭼﯿﺴﺖ؟ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﻌﻀﯽ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﭘﺎﭖ ﮐﻪ ﻋﻼﻗﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﭘﻮﻝ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺑﺎﻻﯾﯽ ﻫﻢ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﻣﯽ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ! ﺩﻭﻡ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻌﺮ ﺁﺯﺍﺩ ‏( ﺷﻌﺮ ﺳﭙﯿﺪ‏) ﻗﺎﻟﺐ ﺳﻬﻞ ﻭ ﻣﻤﺘﻨﻌﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺗﺨﺼﺺ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﺍﻭﻝ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺑﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺩﻫﺪ . ﺳﻮﻡ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﯼ ﺷﻬﺮﺕ ﺍﺳﺖ . ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮﺍﻫﺎﯼ ﺧﻮﺏ ﺍﮐﺜﺮﺍ ﺑﻪ ﺣﻘﺸﺎﻥ ﻧﺮﺳﯿﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ . ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺩﺭﺁﻣﺪ ﺑﺎﻻﯼ ﻣﺎﻟﯽ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ . ﻭﻗﺘﯽ ﯾﮏ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮﺍ ﺑﺎ ﻓﺮﻭﺧﺘﻦ ﺳﻪ ﺗﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﯼ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﯾﮏ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺩﺭﺁﻣﺪ ﺩﺍﺭﺩ . ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺍﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻮﺍﻥ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﮔﺎﻫﯽ ﺳﻨﺸﺎﻥ ﺑﻪ 20 ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩ ﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ . ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﯼ ﻧﻘﺪﻫﺎ ﻭ ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﮕﺬﺭﯾﻢ ﯾﺎﺩﻣﺎﻥ ﻧﺮﻭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﺍﺧﯿﺮ ﮔﺎﻫﯽ ﺗﻼﺵ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﻣﺎ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮﺍﻫﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻭ ﻫﻤّﺖ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﮔﺮﻩ ﮐﻮﺭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ . ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﺠﺴﺘﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﺪﺍﯾﺖ ﺷﻮﺩ . ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ‏« ﺑﻮﯼ ﺣﺮﻑ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ ... ..................................... ﺗﻌﺎﺭﯾﻒ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺗﺮﺍﻧﻪ ... ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﮊﻩ ﻧﺎﻣﻪ ﻱ ﺩﻫﺨﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺷﺪﻩ : ﺗﺮﺍﻧﻪ : ﺩﻭ ﺑﻴﺘﻲ ﮐﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﻳﮕﺮﺵ ﺭﺑﺎﻋﻲ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻗﺴﺎﻡ ﺷﻌﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻳﭽﻬﺎﺭ ﻣﺼﺮﻉ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺼﺮﻉ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺩﻭﻡ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻗﺎﻓﻴﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺼﺮﻋ ﺴﻮﻡ ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ، ﺑﻌﻀﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺩﺭ ﻣﺼﺮﻉ ﺳﻮﻡ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺎﻓﻴﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﺍﻻ ﻫﻤﺎﻧﺪﻭﺑﻴﺘﻲ ﻭ ﺭﺑﺎﻋﻲ ﺍﺳﺖ . ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻲ ﺩﺭ ﻭﺍﮊﻩ ﻧﺎﻣﻪ ﻱ ﺩﻫﺨﺪﺍ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻌﻨﻲ ﻭﺍﮊﻩ ﻱ " ﻣﻠﺤﻮﻧﺎﺕ " ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻩ : ﻣﻠﺤﻮﻧﺎﺕ : ﺟﻤﻊ ﻣﻠﺤﻮﻧﻪ ، ﺗﺎﻧﻴﺚ ﻣﻠﺤﻮﻥ – ﺍﺷﻌﺎﺭﻱ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻟﺤﺎﻥ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺗﻤﻮﺳﻴﻘﻲ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﻮﺩ ، ﺑﻪ ﺣﮑﻢ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺻﻨﺎﻋﺖ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻭﺯﻥ ﺍﻟﺤﺎﻥ ﺷﺮﻳﻒ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﻃﺮﻳﻖ ﻟﻄﻴﻒ ﺗﺎﻟﻴﻒ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻋﺎﺩﺕ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺘﮑﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻨﺲ ﺑﺮ ﺍﺑﻴﺎﺕ ﺗﺎﺯﻱ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺮﻣﻘﻄﻌﺎﺕ ﭘﺎﺭﺳﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻏﺰﻝ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ، ﺍﻫﻞ ﺩﺍﻧﺶ ﻣﻠﺤﻮﻧﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﻭﺯﻥ ﺭﺍ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻧﺎﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﻌﺮ ﻣﺠﺮﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺑﻴﺘﻲ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ . ﺧﻮﺏ ، ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﻣﻲ ﺷﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺧﻮﺑﻲ ﺍﺯ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺭﺳﻴﺪ ، ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺠﺮﺩ ‏( ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ‏) ﻫﻤﻮﻥ ﺩﻭﺑﻴﺘﻴﻪ ﮐﻪ ﻣﺼﺮﻉ ﻫﺎﻱ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺩﻭﻡ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺍﻭﻥ ‏) ﻭ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻱ ﺑﻌﻀﻲ ، ﻣﺼﺮﻉ ﺳﻮﻡ ﺍﻭﻥ ‏) ﻫﻢ ﻗﺎﻓﻴﻪ ﺍﻥ ، ﻭ ﻭﻗﺘﻲ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻫﻢ ﺭﺍﻩ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﻗﻮﻝ ﻳﺎ ﻏﺰﻝ ﻣﻲ ﮔﻦ . ﻭﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﻗﻮﻝ ﻣﻲ ﮔﻦ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﻋﺮﺑﻲ ﺑﺎﺷﻪ ﻭ ﻭﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﻏﺰﻝ ﻣﻲ ﮔﻦ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻣﻘﻄﻌﺎﺕ ﭘﺎﺭﺳﻲ ﺑﺎﺷﻪ . ﯾﺎﺩ ﺁﻭﺭ ﻣﯿﺸﻢ ﺗﻌﺮﻳﻔﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻱ ﻧﻮﻳﻦ ﺻﺪﻕ ﻧﻤﻲ ﮐﻨﻨﻮ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺮﻳﻔﺎ ، ﺗﻌﺮﻳﻔﺎﻱ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻫﺴﺘﻦ................................... ﺗﺮﺍﻧﻪ ﯼ ﻧﻮﯾﻦ ... ﺩﺭبالا ﺑﻪ ﺗﻌﺎﺭﯾﻔﯽ ﺍﺯ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﯼ ﻗﺪﯾﻢ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻢ ﻭ ﺍﯾﻦ جا به ترانه نوین میپردازیم... ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﻄﻠﻖ ﺷﻌﺮ ﮐﻼﺳﻴﮏ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻧﻴﻤﺎ ‏( ﺍﻟﺒﺘﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻧﻴﻤﺎ ﻫﻢ ﻋﺪﻩ ﺍﻱ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺳﺮﻭﺩﻥ ﺷﻌﺮ ﻧﻮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻥ ‏) ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺷﻌﺮ ﻧﻮ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺷﻌﺮ ﺳﭙﻴﺪ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻫﻢ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻭﻣﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺩﺭ ﺗﺼﻨﻴﻒ ﻫﺎ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﺸﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺭﺍﻩ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺍﺯ ﺗﺼﻨﻴﻒ ﺟﺪﺍ ﺷﺪ ‏(ﻋﻤﺮ ﺍﻳﻦ ﺟﺪﺍﻳﻲ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ 50 ﺳﺎﻟﻪ ‏) ﻭ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻱ ﻧﻮﻳﻦ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻭﻣﺪ . ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻱ ﻧﻮﻳﻦ ﺷﺎﺧﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﺷﻌﺮﻩ ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻴﻘﻴﻪ . ﻳﻌﻨﻲ ﻫﺮ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮﺍ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺷﻮ ، ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﻫﻢ ﺭﺍﻫﻲ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﻣﻲ ﺳﺮﺍﻳﻪ ، ﮔﺎﻫﻲ ﺍﻭﻝ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮﺍﻳﻴﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﺑﺮﺍﺵ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻪ ﻭ ﮔﺎﻫﻲ ﺍﻭﻝ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺑﺮﺍﺵ ﺳﺮﺍﻳﻴﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻪ . ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻱ ﻧﻮﻳﻦ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺑﻨﺪ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺑﻨﺪ ﺷﺎﻣﻞ 4 ﻣﺼﺮﺍﻋﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﻣﺼﺮﻉ ﻫﺎﻱ ﺩﻭﻡ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻫﻢ ﻗﺎﻓﻴﻪ ﺍﻥ . ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮔﺎﻫﻲ ﻣﺼﺮﻉ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺩﻭﻡ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻭ ﮔﺎﻫﻲ ﻫﻢ ﻫﺮ 4 ﻣﺼﺮﻉ ﻗﺎﻓﻴﻪ ﺩﺍﺭﻥ . ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺑﻨﺪﻫﺎ ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺘﻐﻴﺮﻩ . ﮔﺎﻫﻲ ﻫﺮ ﺑﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻱ 4 ﻣﺼﺮﻉ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺩﻭ ﻣﺼﺮﻉ ﻭﮔﺎﻫﻲ 6 ﻣﺼﺮﻋﻪ . ﻫﻤﻪ ﻱ ﺍﻳﻨﺎ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﺍﻳﻨﻪ ﮐﻪ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﻱ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻱ ﻧﻮﻳﻦ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺱ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮﺍﻫﺎ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺎﺯﻩ . ﮔﺎﻫﻲ ﻭﺯﻥ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﻭ ﺣﺘﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﻮﺽ ﻣﻲ ﺷﻪ . ﺣﺘﻲ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻱ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺯﻥ ﻭ ﻗﺎﻓﻴﻪ ﻫﻢ ﺳﺮﺍﻳﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻫﺎﻱ ﺑﺪﻭﻧﻮﺯﻥ ﻭ ﻗﺎﻓﻴﻪ ، ﺭﻭﻱ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻭﺗﺮﺍﻧﻪ ﻱ ﻣﺠﺮﺩﻱ ﮐﻪ ﻭﺯﻥ ﻭ ﻗﺎﻓﻴﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻧﺪﺭﺕ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ ﺧﻮﺭﻩ..................اما ترانه ناب این پست ترانه ای از استاد ایرج جنتی عطایی با نام چکاوک که با صدای داریوش اقبالی ماندگار شد ................... کجای این جنگل شب پنهون می‌شی خورشیدکم__________ پشت کدوم سد سکوت پر می‌کشی چکاوکم__________ چرا بمن شک می‌کنی من‌که منم برای تو__________ لبریزم ازعشق تو و سرشارم ازهوای تو__________ لبریزم ازعشق تو و سرشارم ازهوای تو__________ دست کدوم غزل بدم نبض دل عاشقم رو__________ پشت کدوم بهانه باز پنهون کنم هق هقم رو__________ گریه نمی‌کنم نرو__________ آه نمی‌کشم، بشین__________ حرف نمی‌زنم بمون__________ بغض نمی‌کنم، ببین__________ سفرنکن خورشیدکم ترک نکن من رو نرو__________ نبودنت مرگ منه راهی این سفرنشو__________ نزارکه عشق من و تو اینجا به آخر برسه__________ بری تو و مرگ من از رفتن تو سر برسه__________ گریه نمی‌کنم نرو__________ آه نمی‌کشم، بشین__________ حرف نمی‌زنم بمون__________ بغض نمی‌کنم، ببین__________ نوازشم کن و ببین عشق می‌ریزه از صدام__________ صدام کن و ببین که باز غنچه میدن ترانه‌هام__________ اگرچه من به چشم تو کمم قدیمیم گُمم__________ آتشفشان عشقم و دریای پر تلاطمم__________ .................. گام های بعدی حتما در ادامه ...