پست های وبلاگ

درود استاد احمدی زاده عزیز و گرامی
مطلب بسیار بجا و ارزشمندی است
گفته میشود که شعر در قدم اول بر دو محور اندیشه و احساس استوار است که در کنار هم ، موجب انگیزش ،تحرک و یا پرواز خیال میشوند
ولی متاسفانه شعر مدرن خالی از اندیشه و حکمت است
و تنها با بکار گیری واژه ها ، آرایه هایی میسازد که با ید تازه و بدون تکرار باشند
مخاطب بیچاره برای درک سروده به فرهنگ واژه های بسیاری نیاز دارد
و در بسیاری از موارد خود سراینده باید دست و آستین بالا بزند تا او را از سردر گمی نجات دهد

درود بر شما جناب ملحق بزرگوار
آموزنده بود
سپاسگزاریم

درود بر شما مدیر مدبر سایت وزین شعر ناب

بمانید به مهر و بسرایید

درود بر ادیب گرامی جناب فکری احمدی زاده
با سپاس از مقالۀ بسیار مفید و سازنده ای که بنظر این حقیر مطالعۀ آن برای هر ایرانی بالأخص افرادی که در حیطۀ شعر سرایی گام بر میدارند لازم و ضروریست . فارغ از فرمایشات صاحبنظران و محققینی که بعنوان مثال از آنها نام برده شد از دیدگاه خویش مواردی را در این زمینه معروض میدارم . ادبیات پارسی که در جهان بعنوان غنی ترین و شیوا ترین از آن یاد میگردد نه حاصل قرن اخیر بلکه نتیجۀ ارائۀ کار بزرگان قرون گذشته میباشد . ارزش گذاردن به هر پدیدۀ با ارزش و منطقی امریست واجب و لازم لکن نه آنکه پدیده های کهن در زباله دان بدور انداخته شود و بدست فراموشی سپرده گردد . اشعار نو که گویا تاریخچۀ آن بیکصد و اندی سال پیش مربوط میشود و از کشور فرانسه نشئت گرفته است یکی از پدیده های معاصر میباشد که در کشور ایران بسبک نیمایی با در نظر گرفتن اوزان عروضی مشهور گشت . و بقولی دیگر دست و پای سرایندگان در زنجیر قافیه بسته نمیشود و شعر بانجام خواهد رسید . اگر در جهت مقایسۀ زبان محاورۀ قرون گذشته با زبان محاورۀ حال بر آییم تفاوت و تغییر فاحشی در آن مشهود خواهد بود واینچنین بود که مفهوم لغات اشعار آن بزرگان درآن دوره برای مخاطب بسیار آشناتر بود تا مخاطبین زمان معاصر حال مطلب را بصورت دیگری بیان میدارم نو آموزی را از زبان محاورۀ این زمان خارج و بمدت سی سال در کلام پارسی آن دوره (مطالعۀ مطلق ) قرار دهیم بدیهیست تغییرات بسزایی را در او خواهیم دید و چنانچه وی مستعد بر سرودن شعر باشد سروده هایش بوی و احساس آنزمان را خواهد داد و هراسی در دل نخواهد داشت که مخاطب گوید چرا از واژۀ مُشک استفاده نمودی و نگفتی(عطر دیور) سخن از شعر بمیان آمد . بد نیست در این باره نیز سخنی گفته شود شعر بمفهوم سخن گفتن میباشد که یا شعر منثور و یا شعر منظوم است بنظر اینجانب در نظم برای شاعر در موردی که فکر او را بخود معطوف داشته در شرایطی حالتی همچو وحی به وی میرسد که محتوا یا اسکلت درونی شعر میباشد ( جوششی) سپس سراینده آنرا به روی کاغذ آورده و پیکرۀ آنرا با کمک اوزان و قافیه و ردیف شکل و فرم میدهد(کوششی) نتیجه از عرایضم اینکه آنچنانکه ما حافظ هرآنچه از والدین به ارث میرسد هستیم در حفظ و نگاهداری میراث گذشتگان وگوهر گرانبهای زبان پارسی بدور از هرگونه تعصبات خشک و بیجا با مطالعۀ بیشتر خویش را آشنا سازیم
با امید بر توفیق روز افزون

درود وسپاس،استاد بزرگوار

سپاسگزارم از این مطلب خوب و پر محتوا

درودتان جناب ملحق ارجمند✍️🏵️👏👏🌷🌻🌸🌸🙏🙏💮🌳

متن زیبا و قابل تاملی بود،سپاس🌳💮🙏🙏🌸🌸🌸🌻🌻🌷🌷👏🏵️🏵️🏵️👏👏👏

درود بر استاد بزرگوار
عالی بود و آموزنده

درود بر شما استاد عزیزم جناب احمدی عزیز بسیار آموزنده بود عالی بود احسن برشما استاد عزیزم ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
❤️❤️❤️❤️❤️❤️
❤️❤️❤️❤️❤️
❤️❤️❤️❤️
❤️❤️❤️
❤️❤️
❤️🌻🌺🌻🌺🌻🌺🌻
🌹⚘️🪻🌹🌸🌸
🪻🪻🪻🌹🌹
⚘️⚘️⚘️⚘️
🌺🌺🌺
🌻🌻
❤️🌻🌺🌻🌺🌻🌺🌻
🌹⚘️🪻🌹🌸🌸
🪻🪻🪻🌹🌹
⚘️⚘️⚘️⚘️
🌺🌺🌺
🌻🌻
❤️

درودها خدمت شما جناب ملحق بزرگوار

درودها استاد جان
عالیستو قابل استفاده
زنده باشید

درود بر شما

درود بر استاد بزرگوار اموزنده وکامل بود