سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

چهارشنبه 28 آذر 1403
    18 جمادى الثانية 1446
      Wednesday 18 Dec 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        چهارشنبه ۲۸ آذر

        پست های وبلاگ

        شعرناب
        نقش افسانه ها درادبیات عامیانه فارسی
        ارسال شده توسط

        آلاله سرخ(سیده لاله رحیم زاده)

        در تاریخ : يکشنبه ۲۴ آبان ۱۳۹۴ ۰۳:۰۸
        موضوع: آزاد | تعداد بازدید : ۶۲۵ | نظرات : ۲


        بسیاری بر این اعتقادند كه میان قصه‌های عامیانه و قصه‌های ادب كهن ، تفاوتی نیست . برخی پا را از این هم فراتر می‌نهند و در بحث‌های ادبی خود ، واژه‌های قصه ، داستان ، رمان ، حكایت و افسانه را چنان سهل‌انگارانه به كار می‌برند كه گویی تمایزی میان آنها نیست و البته مُراد ایشان این است كه واژه های فوق معناهای یكسانی دارند .

        ایشان گونه‌های ادبی فوق را نه تنها از نظرگاه عمده ‌ترین نقطه اشتراكشان ، یعنی روایت كه از نظرگاه ساختار نیز یكی می‌دانند . از دیدگاه این افراد ، سمک عیار، اسكندرنامه و داراب نامه طرطوسی ، نمونه‌هایی از پیشگامی نویسندگان ایرانی در رمان‌نویسی ایران به شمار می‌روند .

        از این شمارند : دكتر سیروس شمیسا ، دكتر ذبیح‌الله صفا و دكتر محمدجعفر محجوب

        اما با وجود نظریه ی چنین بزرگانی ، گونه‌های ادبی ، مرزهای نسبتاً مشخصی دارند كه آنها را از یكدیگر متمایز می‌سازد . بسیاری بر این باوراند که رمان‌نویسی نوین ایران، پس از بوف ‌كور صادق هدایت و داستان كوتاه ‌نویسی امروز فارسی نیز پس از "یكی‌ بود یكی نبود" سید محمدعلی جمالزاده ، رخ نمود . (گرچه دراین میان جایگاه شمس و طغرا ی محمد باقر میرزا کرمانشاهی متخلص به خسرو ، نوشته ی سال 1284 شمسی معلوم نیست) هر چند كه هم این دو ، و هم آنان كه بعد آمدند همچون صادق چوبک ، بزرگ علوی تا هوشنگ گلشیری و محمود دولت‌آبادی ، خواسته یا ناخواسته وامدار ادبیات كهن و قصه‌های عامیانه بودند ؛ اما این بدان معنا نیست كه حاصل عرق ‌ریزی روح ایشان ، فرآورده‌ای همچون آثار سلفشان باشد و ایشان برهمان جاده گام نهاده باشند كه پیش‌تر، سرایندگان قصه‌های عامیانه و كهن ، سنگلاخ‌هایش را كوبیده‌ا‌ند ؛ زیرا با وجود اینكه بعضی مواقع همگرایی‌هایی در معناهای مشترک ادبیات تمام اعصار، شائبه چنین نگرشی را فراهم می‌آورد ، اما ساختار داستان‌های امروزی چنان تفاوت‌های اساسی با قصه‌های كهن و عامیانه دارد كه نمی‌توان آن دو را زاییده ی یک اندیشه و یک نگاه استادانه دانست .

        و این تفاوت‌ حتی در مقایسه قصه‌های عامیانه فارسی و قصه‌های ادب كهن فارسی نیز به چشم می‌خورد . پس بدون در نظر گرفتن تقسیم ‌بندی‌های قصه ، از نظرگاه موضوع ، با عنایت به وجود عنصر روایت در كلیه قصه‌های نثر و نظم ، می‌توان به سه گونه قصه‌های عامیانه فارسی ، قصه‌های ادب كهن پارسی و داستان امروز ایران اشاره كرد . 

        بدون شک این ترتیب ‌بندی از نظر تاریخ پیدایش هر یک نیز صدق می‌كند ، یعنی ابتدا قصه‌های عامیانه به صورت شفاهی خلق شده‌اند و سپس گونه‌های دیگر ادبی .
        __________________
        آنـجـا کـه زنـگـهـای خـوشـبـخـتـی
        خـامـوش مـی شـود
        در واژگـونـی ِ بـخـت بـر آنـم
        تـا بـه رقـص بـرخـیـزم
        بـر ویـرانـه هـای خـیـال
        و کـودکـانـه ، گـوش
        بـه زنـگـولـه ی فـرداهـا بـسـپـارم ...
        منبع:پارسی کینگ

        ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری : | | | | |
        این پست با شماره ۶۳۱۷ در تاریخ يکشنبه ۲۴ آبان ۱۳۹۴ ۰۳:۰۸ در سایت شعر ناب ثبت گردید
        ۲ شاعر این مطلب را خوانده اند

        سیده لاله رحیم زاده(آلاله سرخ)

        ،

        صفیه پاپی

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.



        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        4