پست های وبلاگ

اگر عشق نمی بود نه سعدی غزل سرای شیرین سخن می شد و نه شهریار دست به قلم ،که بنگارد تلخی های ه برگرفته از رویاهای شیرینش را...{. که تا آنوقت با خواندنشان ما خوش باشیم و لذت بریم! .} شاید به همین دلیل است که خیام غزلی نسروده. من خود عشق را در رباعیاتش نیافتم. هر بیت غزل تکه ای از قلب شاعر است که از راه زبان ش بر روی کاغذ سپید می نشیند و به گمانم آنهمه زیبایی نه از سپیدی کاغذ است و نه وزن و آهنگ آن، بلکه از آن تکه های قلب محزون و یا گاهی مشعوف شاعر است که چشم نواز و دلنواز میشود. هر قالب یا بحر یا وزن و یا هرچه در ادبیات مرسوم است به یقین مرهون غزل است و غزل مدیون عشق. 

یاسر