پست های وبلاگ

سلام و عرض ادب خدمت دوستان فرهیخته ام

 انشا الله در آینده نزدیک کارگاهی راه اندازی خواهیم کرد که امیدوارم بتواند مورد قبول شما دوستان عزیز قرار بگیرد

موضوع آن نوآوری در شعر(غزل نوگرا)

در غزل معاصر با توجه به نگرش های متفاوت به ساختار،می توان گونه های متفاوتی از غزل یافت.بسیاری از غزل سرایان،در زبان و ساختارشان بدون هیچگونه تغییر،دنباله روی غزل های سنتی اند.گونه نیمه سنتی غزل در ساختار و زبان نیز،یکی از اصلی ترین گونه های غزل معاصر است که علاوه بر نوآوری ها و تنوع کلی در برخی عناصر غزل،هنوز به بسیاری از اصول غزل سنتی پای بند است. شیوه های جدیدتر ساختار غزل،در سال های اخیر که بیش از همه در شاعران جوان دیده می شود،بیش از دیگر گونه ها به نوآوری شعر آزاد نزدیک است.از آنجا که این شیوه ها در غزل جوان بسیار پر کار بودند. پیش از معرفی گونه های ساختاری اصلی در غزل،لازم است به برخی ویژگی های غزل های نوگرا اشاره کرد.این گونه از غزل،که با نام هایی چون غزل خودکار،غزل نیمایی،غزل مدرن،غزل متفاوت،غزل سپید،غزل پست مدرن،فرا غزل،و...شناخته شده است،بیش ترین سهم را در غزل جوان معاصر دارد. این غزل در طول اتفاق  می افتد و بنابراین با استقلال ابیات رایج در غزل کلاسیک در تضاد است و در این راستا ساختارهای روایی را به کار می گیرد.این غزل از موسیقی کلاسیک غزل تا حد امکان می گریزد،پس می کوشد از انطباق تکانه های روایی با انتهای ارکان افاعیلی با انتهای مصاریع و ابیات تا حد امکان فاصله گیرد و به همین جهت ابیات و مصاریع موقوف المعانی(حتی با پایان مصاریع و ابیات در میان واژه ها)در آن فراون تر از غزل کلاسیک است(از تفنن به تکنیک تبدیل می شود)و معمولا از ردیف و حتی قوافی مشکل (یا با حروف روی زیاد)صرف نظر می کند،اما به جای این موسیقی و در ادامه گریز از استقلال ابیات و در جهت تشکیل محور عمودی،هارمونی را محترم می شمارد.در نهایت این رفتار در غزل خودکار امروز اقیانوسی با عمق یک وجب نیست،ولی فنجانی است که می توان در آن غرق شد و جامعه ی چند صدایی که دمکراسی در آن حکومت می کند،یکی از اهداف آن این است که جوابگوی مطالبات انسان قرن بیست یکمی با ذایقه مختلف بوده و به ارایه پارامترهای زیبا شناختی جدیدی برای مخاطبانش همت گمارد و قابلیت اجرایی بالایی در حوزه مختلف را داشته باشد

 

ادامه دارد...