چکامه ماهِ خراسان
دوسِـتان ســیّدِ خــوبان دارم
از خــدا مـاهِ خـراسـان دارم
همــــه دیـدنـد رُخِ مـــــاهِ ورا
دور از او،دیده ی گریان دارم
خدمت پیـرِ خِـــرَد خواهم کرد
تا که در پیکرِ خـود جان دارم
یادگاری به من آورده ز مهــــر
که از آن شـوقِ فـراوان دارم
دیــو تـا پـا ننـهــــد در دل مـن
زان مَلَـک زاده که قـرآن دارم
یارب آن مــاه مگیــران از من
بی مَه ام شامِ پریشان دارم
روز پیـروزی ما نـزدیک اسـت
من بر این نکته که ایمان دارم
سفـــره از نان محبــت پُـر باد
گر کسی خواسته گو آن دارم
زَر بـوَد ســنگ، بیــا در بَـرِ من
شـورِ جانیست به دیـوان دارم
ای غنی هستی تـو کاخی باد
من بـه یُمنِ هنر، ایران دارم
خـونِ مـا خورده، زَدی بارِگهی
شاد زی،کُلبه ی ویران دارم!
نامسـلمانم اگــر بهــرِ دو نان
دیده بَر سـفره شیطان دارم![1]
نـردبان آنِ شــما پَر شـده، من
بامِ خورشید درخشـان دارم
یارِ شکاک مکن شک به دلم
که به بیدل شدن اذعان دارم
شاعرم،حافظِ عصرِ دلِ خویش
سـخنـی بکـر بـه دوران دارم
زُهـره با رود، درودم می گفت
باده ی بوســه ز کیـوان دارم
دیده ام هجرت خودرا،زان پس
در دل خلــق کـه جولان دارم
علـتی باد که پنهـان شـده ام
با دلِ ســوخــته پیـمان دارم
یکنفرگفت:«که عصیان زده ام»
رِندی ام بوده نه عصـیان دارم
عشق ورزی همه آئین من است
عاشقی را که کماکان دارم
چه تکبّر؟ که غلام دَرِ دوست
هستم ای ماه که تا جان دارم
مـن کسی را نســتایم بَـرِ زَر
سیم و زر يار سخندان دارم
سیم من اشکِ یتیمان و زَرَم
رُخ زردی سـت ز دزدان دارم!!!
بَهرِ آن دَشتِ ترک خورده دل
دیـدگــان ابــری و باران دارم
از خــداونـدِ دلــم آگـاهـی
ای هنر، بنده چه فرمان دارم!
طارقم،دشمن زندان، به جهان
فـکــــرِ نـابـــــودی زنــدان دارم
۱۳مردادماه ۱۳۹۲ طارق خراسانی
[1] دیده بَر سـفره ی شیطان نداشتن: بدین معنی ست که بر سفره حرام ننشستن و مال غیر را چپاول نکردن.