پست های وبلاگ

ببخشید اشتباهی تیک نقد خورد!

درود بر استاد فریاد ارجمند
پنجره ی سبز شما سبب خیر شد تا ما بتونیم مقاله استاد رو مطالعه کنیم ..سپاس از شما

درود بر شما استاد فریاد بزرگوار 🌺💐🌺
بسیار عالی

انسان
در عرفات تنهايي
ميان سكوت و هبوط
سرگردان است
با دستهاي بسته اي
كه بوي سيب مي دهد همه عمر...
بلی ، راز این سرگردانی و آشفتگی آدمیان چیست ؟.
می گوییم ، باواکاوی ذهن در خویشتن ، هرکسی می تواند به اسرار ورازهایی دست بیابد که یافتن آنها شرط آرامش همیشگی انسان است . راز و سرّی که هنوز قابل انتقال به دیگران شاید نیستند ....

درود بر شما شاعر و ادیب جناب فریاد ارجمند

سپاس که قلمتان را در همراهی این نوشتۀ ناقص و کهنه خرامانیدید؛ هرچند که هنوز یکسره تازه می‌نماید این کهنه.

از گندِ باورهای دروغ‌اندود پُر شده است
این جای پُردود
و بوی روزافزون ترشیدگی
از اندیشه‌های کپک‌زده
خفقان‌آور است...

امیدوارم جان و تن و کلکتان از هر گزند دور بماند و همچنان سوافشان بمانید برای ما دچاران به تاریکی.
با مهر و احترام

درود خانم برادران گرامی
و سپاس از حضور ارجمندتان.

سلامی گرم
بردوست بزرگوارم جناب زارع عزیز
بااجازه ، من تغییری درسطر فوق می آورم .
در اين جامهاي تهي
كه نعره هاي اساطيري را
به آغوش فرداهاي بی خورشيد مي رانند،

درود و عرض ادب جناب ناظمی عزیز

کلامتان همیشه بوی جان می‌دهد؛ جانی سوایِ تن.
سپاس که هستید و مهر می‌ورزید.

درود جناب اکرمی گرامی
سپاس از حضور ارجمند و اظهار نظر صریح شما.
البتۀ متوجّه نشدم «نظامی» در این میانه چه تقصیری دارد و چه ربطی به موضوع.
اوّل: در نوشته تأکید شده که منابع و مطالب ضد و نقیض دربارۀ جنبش مزدکی و انوشیروان بسیار است و نمی‌توان بدون بررسی دقیق و مقایسۀ متون، چیزی را تأیید کرد و یا مردود دانست. این، یعنی همین نوشته هم که از میان منابع گوناگون سردرآورده است، قطعیت ندارد بلکه برداشت و نظر نویسنده است.
امّا دربارۀ آنچه که شما نوشته‌اید:
«... انوشیروان با مزدکیان به شدّت مخالف بود و مزدکیان زیادی رو قتل عام کرد ولی دلیل گرفتن لقب دادگر توسط مردم دلیل دیگری داره»؛
یا: «... پس کلمۀ دادگر از عموم مردم به انوشیروان اطلاق شده و ربطی به جریان مزدکیان که اقلیت بودند نداره»!
دقّت نکرده‌اید که اصل ماجرا همین است که لقب «دادگر» را «مردم» واقعی به انوشیروان نداده‌اند. خطای محض است چنانچه منظور از «مردم» یا «ستمدیدگان» در چنان نوشته‌ها را مردم واقعی، یعنی توده‌های مردم فرض کنیم بلکه منظور همان «بزرگان»، یعنی اشراف و زمینداران و موبدان است.
وقتی که هم دوستداران و هم دشمنان مزدک نوشته‌اند که عموم مردم (یا بی‌چیزان و پابرهنه‌ها) به مزدک یا جنبش مزدکیان گراییدند، پس چرا باید همین مردم، سرکوبگرِ مزدک و جنبش مزدکی، یعنی سرکوبگرِ خودش را عادل بنامد؟ این ممکن نیست؛ چون بی‌پایۀ و غیرمنطقی، بلکه مضحک است.
قباد در راستای تحقّق آرمان مزدک، مالیات مردم را از یک‌سوم یا یک‌چهارم به یک‌دهم کاهش داد (فردوسی). طبیعی است که مردم دل با قباد و مزدک داشته باشند. با کودتای انوشیروان، وضع به روال پیش از آن برگشت؛ یعنی به نفع زمینداران و روحانیان (دارندۀ بهترین زمینها) شد. نتیجه این است: وقتی به نفع زمینداران شد پس به ضررِ مردم واقعی از جمله دهقانان شد، چون منافع این دو طبقه متضاد بود و هست و خواهد بود.
با این حال، مردم واقعی (یعنی دهقانان و پیشه‌وران و مانند اینان در جامعۀ آن روز) بر چه اساسی باید پدیدآورندۀ این وضع را دادگر بخوانند درحالی‌که ناچار شدند سه برابر مالیات بدهند؟ می‌بینید که با یک حساب سرانگشتی + دو دو تا = چهارتا هم می‌توان فهمید که در چنان نوشته‌ها از نام «مردم» سوءاستفاده شده است؛ چنانکه هنوز هم می‌شود! ستمگران (از هر نوع و با هر نام) وقتی قدرت خود را در خطر ببینند، هیچگاه نمی‌گویند که خودشان در خطرند بلکه مثلاً می‌گویند مملکت در خطر است، دین در خطر است، مردم در خطرند و مانند اینها؛ که منظورشان از مملکت و دین (هر دینی) و مردم، خودشان است! نه واقعاً مردم. ستمگران هویّت واژه‌ها را می‌دزدند یا به بیان دیگر واژه‌ها را تهی و بی‌مغز می‌کنند و یا آنها را مصادره می‌کنند! دو نمونۀ تازه را مثال می‌زنم و خودتان این را تعمیم بدهید:
الان حیات سیاسی آقای نتانیاهو و گروهش که حاکمان فعلی اسرائیلند، به علل داخلی در خطر است و اینان بقای خود را در جنگ و کشتار و گسترش آن می‌بینند امّا هرگز نمی‌گویند که مثلاً ’من در خطرم یا ما در خطریم‘ و یا ’حزب من در خطر است‘ بلکه می‌گویند کشور اسرائیل یا قوم یهود در خطر است و یا مردم اسرائیل.
نمونۀ دوم: همین چند روز پیش ظاهراً داعش در کرمان بمب منفجر کرده و مسئولیت آن را هم پذیرفته است امّا نپذیرفته است که این جنایت است بلکه به شیعیان لقب «کافر» داده است یعنی می‌خواهد بگوید که ما کافران را کشتیم نه مردم را؛ تا کردۀ غیرانسانی خود را توجیه کند. یکی نیست به این قاتلان بگوید که کافران هم حق حیات دارند، تو مگر برتر از خدایی؟ (به گفتۀ زنده‌یاد پدرم: اسلام را کرده‌اند «رزین چاروغ»! هرکس خود را به آن منسوب می‌کند: شاه یا ارباب می‌گوید مسلمانم رعیّت هم؛ کارخانه‌دار می‌گوید مسلمانم کارگر هم؛ قاتل می‌گوید فقط من مسلمانم مقتول هم خود را مسلمان می‌دانست؛ و الی انتها. [re(a)zin-châruγ = چارُغِ رِزینی. نوعی پاافزار از لاستیکِ نازک، مانند تویی یا تیوپ دوچرخه و موتورسیکلت بود که کش می‌آمد چنانکه اگر در حالت عادی مثلاً برای پای شمارۀ 40 مناسب بود، پای شمارۀ 44 و 45 هم در آن جا می‌شد.])
حالا «تو خود حدیث مفصّل بخوان ازین مجمل».
و باید بیشتر دقّت کرد.

روح پدر مهربانتان شاد استاد مهربان

درود مجدد جناب عسکرزاده عزیز
در صحبت های شما واقعیاتی هست غیر قابل انکار
فقط من چند نکته کوچک رو تصحیح کنم
۱_دهقان ها طبقه اشراف درجه دو بوده اند یعنی همان زمین داران و با معنی دهقان امروز ما تفاوت داره، تفاوت که چه عرض کنم تضاد داره
تا اونجا که من خوندم اشراف دل خوشی از انوشیروان نداشتند
البته من این کتاب رو دو سه سال پیش خوندم و شاید خیلی چیز ها رو اشتباه و یا ناقص به خاطر بیارم
ولی این کتاب رو پیشنهاد می کنم چون بیشتر از اینکه به تاریخ سیاسی بپردازه به تاریخ تمدن ساسانیان پرداخته و مفصل درباره انوشیروان طبق گفته های متفاوت بررسی کرده هم مخالفان و هم موافقان و همچنین مزدک رو هم به طور نسبتا جامعی مورد بررسی قرار داده
واقعا ممنون از شما که همچنین گفت و گو هایی رو ایجاد می کنید و مباحث رو از جهات متفاوت بررسی می کنید
البته امیدوارم نظرات بنده رو نقل بر گستاخی نگذارید

درود جناب مهدی‌پور عزیز
سپاس از حضور ارجمندتان.
باشید و بیافرینید.

درود بر شما خانم زند گرامی
سپاس از حضور نازنینتان.
کسی چه می‌داند...

باشید و بتابید.

سلام

بانوی گرامی سرکار خانم زند ، نظر شخصی حضرتعالی در خصوص موضوع عدالت در جمهوری اسلامی جای بحث دارد و میتوان در له یا علیه آن گفتگو کرد.
آنچه پذیرفتنی نیست انتساب صفت جاهل و نادان به افرادی است که تفکری مشابه شما ندارند.
صدور چنین احکام توهین آمیز بدون اینکه فرصت دفاع به محکومان داده شده باشد خود از مصادیق بارز بیعدالتی است.

موفق باشید.

سلام جناب نظری گرامی
سپاس از حضور ارجمندتان.
طنزی عطارانه است کلامتان؛ سپاس.
باشید و بر ما بتابید.

درودی دیگر جناب ناظمی عزیز
و باز سپاس.

درود و عرض ادب جناب انصاری نازنین

سپاس از حضور ارجمندتان.
تندرست و شادکام باشید و بیافرینید.

درود
و سپاس از حضور اجمندتان.

درود
و سپاس از حضور ارجمندتان جناب عبدلی گرامی

درود جناب صدقی گرامی
و سپاس از حضور ارجمندتان.

درود جناب کاظمی گرامی
و سپاس از حضور ارجمندتان با این دلها و گلهای رنگارنگ.

سلام و عرض ادب سروربانوی گرانقدر

سپاس از حضور ارجمند، مهر کلام و نگاه آفتابی شما.
باشید و بر ما بتابید.

درود بر شما خانم مهتدی گرامی
سپاس از حضور ارجمند و نگاه نازنینتان.
باشید و بیافرینید.