با شروع حکومت زندیه در اثر آرامش نسبی و علاقه حاکمان آن دوره و سپس قاجاریه به شعر که اغلب خود از شاعران مطرحی بودند نهضت بازگشت در شعر وادبیات آغاز شد
در این عصر شعر از پیچیدگی و ابهام سبک هندی رهایی یافت و به سادگی و صراحت متمایل شد
اما از آنجاکه اکثر شاعران این دوره منتسب به دربار و از متن جامعه بی خبر بودند اشعار و قصاید این دوره عمدتا مدح و ثنا بوده و از محتوی و پیام و رسالت شاعری بی بهره بودند
بعد از انقلاب مشروطیت گرچه تحولی در محتوا در اشعار بوجود آمد ..اما بخاطر اختلافات شدید سیاسی و گرایشات مدرنیزه و تجدد طلبانه و حمایت درباریان از شاعران تکنوکرات .که ابزار جدید رادیو و روزنامه را نیز در اختیار داشتند
شاعران هنجار شکن و تا حدودی غربزده اقبال بیشتری یافتند .
گرچه در این دوران شاعرانی چون نیما نوآوری های زیبایی در شعر پدیدار ساختند
اما همین بهانه ای شد تا رفته رفته شعر روح . معنویت و هویت اصلی خود را از دست بدهد و به پیام های تلگرافی تبدیل شود.
با شکل گیری انقلاب اسلامی ایران تغییراتی اساسی در این ساختار پدید آمد و این پایگاههای تشکیلاتی و سازمان یافته بخاطرنداشتن اقبال مردمی چاره ای جز سازش با هویت اصلی شعر ندارند .
از سویی گسترده شدن شعر در فضاهای مجازی این آفت را به دنبال دارد که شعر اینترنتی خود را از دایره ویراستاری خارج دانسته و آزاد از هر قید و بندی بی پرده میسراید .
این متن را بسیار فشرده ارسال نمودم تا از حوصله نقادان خارج نباشد واز ذکر اسامی شاعران خودداری نمودم تا به گرایشات خاصی توهین نشود .