پست های وبلاگ

آقای "علیرضا لبش" شاعر، نویسنده و طنزپرداز ایرانی، است که در مطبوعات و خبرگزاری‌های مختلف فعالیت می‌کند. او در برنامه‌های رادیو و تلویزیون به‌عنوان طنزپرداز و مجری فعالیت دارد و توانسته جایزه‌های معتبری را در جشنواره‌های ادبی کسب کند. 
او زاده‌ی یکم مهرماه ۱۳۶۰ خورشیدی در قم است؛ و هم‌اکنون ساکن تهران و فارغ‌التحصیل رشته‌ی جامعه شناسی با مدرک کارشناسی ارشد. 
وی تاکنون در بسیاری از جشنواره‌های ادبی مانند جشنواره بین‌المللی شعر فجر، جایزه‌ی ادبی اصفهان، گام اول و…. برگزیده شده است.

◇ کتاب‌شناسی:
- خنده در مراسم تدفین - انتشارات سوره مهر
- کافه خنده - انتشارات سوره مهر 
- کبریت کم خطر - انتشارات سوره مهر 
- کافه عشقه -انتشارات مروارید 
- مرثیه‌ای برای گمگشتگی - انتشارت دفتر شعر جوان
- نسکافه‌های بعد از ظهر - انتشارات فصل پنجم 
- لاف تو شک (مجموعه نثر طنز) - کتاب نشر 
- بی‌سرو ته - نشر قاف
- داستان‌های کوتاه طنز 
- مجموعه نثر طنز 
- آخرین زلزله‌ی تهران
- کتاب صوتی لطیفه‌های عرفانی 
- کتاب صوتی کافه خنده
- کتاب صوتی لطیفه‌های دلگشا 
- کتاب خنده در مراسم تدفین
- کتاب صوتی لطیفه‌های شیرین
- کتاب صوتی لطیفه‌های طرب‌انگیز 
و...

◇ نمونه‌ی شعر:
(۱)
[جزیره‌های گمشده / برای غلامرضا بروسان] 
فرصت نمی‌دهد 
دلت برای جهان تنگ شود
حتی برای خودت
بی‌هوا می‌رسد 
و همهی هوای حوالی‌ات را پر می‌کند 
ما با تفنگ‌هایمان
دوست پیدا می‌کنیم 
و با کلماتمان دشمن 
اندوه بزرگی است 
زیستن.

(۲)
[سربازی ابرها] 
پنجره را باز کن 
تا به ابرهای عبوری سلام کنیم 
زنم پنجره را رو به باران باز می‌کند 
می‌گویم:
نگاه کن 
شبیه سربازی است که مدام شلیک می‌کند 
زنم می‌گوید:
به او بگو 
چقدر دلمان می‌خواهد زیر رگبارش بمیریم 
ابر سرباز می‌خندد
و ما خیس می‌شویم 
و ما می‌میریم.

(۳)
[ابرهای بازیگوش] 
سر به هوا شده بود
آخرین بار که از خانه بیرون زد
پیراهنش 
بوی باروت و خون گرفت 
یادش رفت به خانه برگردد
فرشته‌ها می‌گویند 
او را دیده‌اند در آسمان
که سرود آزادی می‌خواند 
و ابرهای بازیگوش 
در سوراخ سینه‌اش
پنهان می‌شوند.

(۴)
[گذرنامه] 
هرجا بخواهد، می‌پرد
پروانه کوچک 
از غرب به شرق می‌وزد 
بدون گذرنامه 
باد
من اما 
محل تولدم را وطن نامیده‌ام
و برای مرزهای خاردارش
می‌جنگم.

(۵)
[از چپ به راست] 
اولین املای کودکی‌ام را
از چپ به راست نوشتم 
معلم گفت:
هر وقت دنیا وارونه شد 
بیست می‌شوی
آهای آقای معلم 
جای درخت‌ها تفنگ روییده 
گل‌ها بوی باروت می‌دهند 
و مردم برای شکار فرشته‌ها 
دسته دسته به اقیانوس می‌روند 
دنیا وارونه شده
باور کن.

(۶)
[گل یا پوچ]
سخنران پشت تریبون رفت
گوش ها و چشم هایش را درآورد
و برای خطابه بلندش آماده شد
حاضران
مغزهایشان را به نگهبانی جلوی در تحویل می دادند.
دست و پایمان را در آورده بودند
تا از دنیا فرار نکنیم
به خانه برگشتم
کتم را در آوردم
و خودم را به چوب رختی آویزان کردم

(۷)
[مرثیه] 
به تک تک دوستانم زنگ زدم
گفتم:
روحم سبک‌تر شده است  
دارد پرواز می‌کند 
به تک تک دوستانم زنگ زدم
گفتم:
روحم به گیره جسمم گیر نمی‌کند 
اگر فردا از خواب بیدار نشدم حلالم کنید 
دوستانم همگی خندیدند 
و شب به خیر گفتند.

(۸)
[پانچ] 
تمام مدارک شناسایی‌ام را
به اداره صدور گواهی فوت بردم
گفتم:
لطفاً سوراخ کنید.

(۹)
[باید شست] 
گوشه‌ای می‌گریستم 
عابری گفت:
حالتان خوب است 
گفتم خوبم 
تنها تکه‌ای تنهایی 
توی چشمم رفته است

(۱۰)
[عرق] 
پدرم کارگر بود
تنش بوی عرق می‌داد
برادرم فیلسوف بود
دهانش بوی…
پدر را به خاک سپردیم 
و سنگ قبرش را با گلاب شستیم 
حالا خانه بوی عرق می‌دهد 
گورستان بوی فلسفه.

 
گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی