پست های وبلاگ

زنده‌‌یاد "کرامت ‌الله دانشیان"،  شاعر و از فعالان سیاسی چپ‌گرا و از مبارزان شناخته‌شده قبل از انقلاب ۱۳۵۷ ایران بود.
وی در ۱۰ مهر ۱۳۲۵ خورشیدی در شیراز به دنیا آمد و والدینش، پرویز و اعظم، نام داشتند. 
پدرش اهل سرحدِ داراب (از طایفه‌ی چهار راهی و تیره قلتاشی) و مادرش اهل شیراز بود. در دوران کودکی مادرش را به سبب بیماری از دست داد و هنگامی که ده ساله بود همراه خانواده‌اش ساکن تبریز شد و تا پایان دوره‌ی دبیرستان در آن‌جا ماند. 
پس از اخذ دیپلم و خدمت سربازی که به عنوان سپاهی دانش در یکی از روستاهای آمل با نام واسکس دابو انجام داده بود، مدتی در مدرسه‌ی هتل‌داری تهران، و پس از آن در مدرسه‌ی تازه تأسیس عالی سینما و تلویزیون به تحصیل پرداخت.
او که جزو نخستین گروه قبول شدگان در دوره هنری و سینمایی تلویزیون ملی ایران بود، پس از حدود یک سال به علت فعالیت‌های سیاسی و ساخت فیلم کوتاهی با مفهوم غارت نفت و مردم جنوب شهر تهران از دانشکده اخراج شد. 
او چند ماه بعد از "خسرو گلسرخی" در شهریور ۱۳۵۲ دستگیر شد و چند ماه بعد متهم شدند رهبری گروهی دوازده نفره را به عهده داشته‌اند که قصدشان ربودن شاهزاده پهلوی در فستیوال فیلم کودک در سال ۱۳۵۲ به قصد آزادسازی زندانیان سیاسی بوده‌‌ است.
سرانجام در سحرگاه روز ۲۹ بهمن ۱۳۵۲ به جرم اقدام علیه امنیت کشور به همراه "خسرو گلسرخی" تیرباران شد.
در سال ۱۳۵۹، ویژه‌نامه‌ای برای "کرامت‌الله دانشیان" در مجموعه‌ای دو جلدی با عنوان «فرهنگ نوین» منتشر شد.
او سرودی بر شعری از "عبدالله بهزادی" ساخته بود که با نام بهاران خجسته باد مشهور هست.

هوا دل‌پذیر شد، گل از خاک بردمید 
پرستو به بازگشت زد نغمه‌ی امید 
به جوش آمده‌ست خون، در رگ گیاه
بهار خجسته‌فال، خرامان رسد ز راه
بهار خجسته‌فال، خرامان رسد ز راه

به خویشان، به دوستان، به یاران آشنا 
به مردان تیزخشم که پیکار می‌کنند 
به آنان که با قلم، تباهی دهر را
به چشم جهانیان پدیدار می‌کنند 
بهاران خجسته باد، بهاران خجسته باد

و این بند بندگی، و این بار فقر و جهل 
به سرتاسر جهان، به هر صورتی که هست 
نگون و گسسته باد، نگون و گسسته باد

به خویشان، به دوستان، به یاران آشنا 
به مردان تیزخشم که پیکار می‌کنند 
به آنان که با قلم، تباهی دهر را
به چشم جهانیان، پدیدار می‌کنند 
بهاران خجسته باد، بهاران خجسته باد

 

گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی