پست های وبلاگ

درود بر بانو عادلی عزیزم
زیبا و تامل‌برانگیز بود
مفهومی که ازش استنباط کردم این بود که زمان به عنوان یک نهاد پیچیده می‌تونه با تقدیر و با وجود نیروهای خارجی مثل باد متلاشی بشع...
اما آیا واقعنی این درسته؟ زمان درگیر تقدیر یا تقدیر درگیر زمان؟..🤔
هم زمان فرمانش دست ما نیست و هم تقدیر.. پس هر دو قدرتمند هستند و نمی‌تونیم یکی رو ضعیف قلمداد کنیم و دیگری‌رو قوی! مگر در دنیای تخیل که اونم یه جورایی از قانون تخیل معقول تبعیت می‌کنه..
بهرحال..
بنظرم داستانک‌تون شروع جذاب و یکدستی داشت تا سر کودک تقدیر..
تا اینجای قصه فکر می‌کردم تقدیر داره موهای خودشو شونه می‌کنه، نگو موهای زمان بود که شونه‌ش می‌کرد...
تقدیر کنج دل زمان نشسته بود و موهای در هم تنیده زمان را شانه می‌کرد...
چرا یهووو بعدش حرف از کودکی زدید که نه قبلش معرفی شده بود نه تا انتهای قصه همراه کاراکترها بود؟؟؟

فک کنم تا همینجا بسععع...
جسارت منو به صداقتم و بزرگمنشی خودتون ببخشید
شاد باشید

سلام برشما شاهزاده ی ناب ما
سپاس از حضورتابانت در صفحه ام عزیزم
بله همانطور که فرمایش کردین درسته
زمان وتقدیر در یک امتداد پیش میرند و شاید به هم گره خوردن
دراینجا نویسنده زمان رو اسیر تقدیر دونسته
یعنی تقدیر اگه بخواد زمان رومتوقف میکنه ،حالا ذهن نویسنده این رو متصور شده
منظور از کودک همان زمان هستش که کم کم بزرگتر شده و رشد کرده یا درکش بیشتر شده و میخواد راهش رو از تقدیر جدا کنه .جایی که سایه تقدیر روسرش سنگینی نکنه

سپاس از تیزبینی وریزبینی شما

درود زیبا بود