سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

يکشنبه 11 آذر 1403
  • شهادت ميرزا كوچك خان جنگلي، 1300 هـ ش
1 جمادى الثانية 1446
    Sunday 1 Dec 2024
    • روز جهاني مبارزه با ايدز
    مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

    يکشنبه ۱۱ آذر

    پست های وبلاگ

    شعرناب
    *بی حوصله*
    ارسال شده توسط

    شاهزاده خانوم

     در تاریخ : سه شنبه ۱۰ بهمن ۱۴۰۲ ۰۴:۵۱
    موضوع: آزاد | تعداد بازدید : ۱۲۰۰ | نظرات : ۲۴۷
    از وقتی رفتی حوصله‌ی *حوصله‌ام* سر رفته، حتی حوصله‌ی منم نداره، بعد اینکه کلی نِق می‌زنه و *نِق‌دونش* پُر میشه، می‌ره یه گوشه‌ی *حوصله‌دونم* می‌شینه و سُماق می‌مَکه.
    یه وقتایی هم زیر چشمی نگام می‌کنه و با چِشای وَرپریده‌ش شُماتَتَم می‌کنه ولی تا می‌آم حرفی بزنم روشو برمی‌گردونه...
    از این کارای بچه‌گونه‌ش خنده‌ام می‌گیره، اما سَربه‌سَرش نمی‌ذارم؛ می‌دونم اگه بهش حرفی بزنم، مثل چییییی می‌پَره بهم.
    تصمیم گرفتم، بی‌محلی کنم. حوصله‌ش سر رفته که رفته اصلا بره و برنگرده، قرار نیست واسه خاطر دل یه حوصله‌ی ناقابل غرورمو جریحه دار کنم و به تو بگم برگرد.
    مگه سَگ مُخَمو گاز گرفته؟
    نباید زیاد لی‌لی به لالای این عواطف گذاشت وگرنه رو گُرده‌ت سَوار میشن، عقل دُرست درمون هم که ندارن، خرابکاری می کنن، بعدش همه‌ی کاسه‌-کوزه‌هارو رو سَرت می‌شکونن.
    خلاصه بگم؛ بدجور آیینه ی دِقم شده اما می شکَنَمِش.
    سَر همین یه سَر به *سرگرمی‌دونم* زدم.
    توی راه که داشتم می‌رفتم، حس کردم یکی سایه به سایه داره دنبالم می‌کنه؛ سرعتمو کم کردم *بی حوصله* بود که مثل شَبح پشت سرم راه افتاده بود؛ نمی‌دونم چرا بلد نیست تنهایی حالشو خوب کنه تا  وَبال گردن کسی نشه.
    بی‌تفاوت، به راهم ادامه دادم.
     
    بوی نَم، فضا‌ی *سرگرمی‌دونم* رو پر کرده و جز یه تخت ِ زَهوار دَررفته‌ که زیر پنجره‌ای عریض جا خوش کرده بود، هیچی توش نبود.
    *سرگرمی* بی کاروبی‌عار روی تخت دراز کشیده بود، تا منو دید بلند شد و نشست ولی پشتش‌رو بهم کرد.
    جل‌الخالق...
    تو دیگه چته؟ به تو دیگه چه هیزم تَری فروختم؟...
    هیچی، آقایی که شما باشید؛ بعد کلی عزوچز زدن و گفتن عزیزم، قربونت برم، فدات شم بگو چی شده... و از این حرفااای لووووووس...
    بالاخره به حرف اومد که چی...؟
    *تو هر وقت کسی پیشت نیست، میای پیش من! تا الان کجا بودی؟*
    سَر ِ قبر ِ خوشبختی‌هام، آخه اینم شد حرف؟...
    خون خونمو خورد...
    از اینکه باید به هر کَس و ناکَسی جواب پَس می‌دادم؛ حسابی کُفری شده بودم. خودمو کنترل کردم تا چیزی نگم به تریج قباش بَربخوره، بهش نیاز داشتم تا از دست *بی‌حوصله*، از همه مهمتر از فکر و خیال ِ توووووو راحت شم...
    خلاصه به هر جون کَندنی بود سر به راهش کردم و اونم برای سرگرم شدن و از این وضعیت نجات پیدا کردنم؛ خم شد و از زیر ِ تخت ِ جیرجیرکُنِش، خورجین ِ وصله‌پینه‌دارش رو که تا اون لحظه توی مخیله م هم نمی گنجید چیزی اون زیر باشه؛ بیرون کشید و گزینه‌های زیادی ریخت روی تخت، از پیشنهادات بی‌شرمانه بگیر تا پیشنهادات مودبانه‌ی مذهبی و فرهنگی.
    یکی از پیشنهادات فرهنگیش، خوندن کتاب و دست به قلم شدن بود که هر دو بسیار تا بسیار با روحیه‌ام سازگار بودن و باهاشون سَر ِ جنگ نداشتم.
    به این ترتیب؛ *بی حوصله* هم برای اینکه حوصله‌ش برگرده، خواهان برگشتن تو نمیشه و با کتاب خوندن و نوشتن، حوصله‌ش سرجاش می‌آد.
    کمی پیشش موندم و ازش خواستم یه دستی به سر و روی این *دون* ِ کپک زده بِکشه، یِکم خِرت و پِرت بگیره بریزه توش...
    تمام مدتی که با *سرگرمی* مشغول ِ خوش‌وبِش بودم * بی حوصله* از پشت ِ پنجره به دوردست‌ها خیره شده بود.
    چند بار صداش کردم تا بریم اما انگاری بدجور توی دنیای خودش غرق بود.
    از *سرگرمی* خداحافظی کردم.
    بلند شدم، دستم‌رو روی شونه‌ش گذاشتم تا بَرش گردونم و بهش بگم؛ هی *بی حوصله* مگههه کَری؟
    ولی وقتی برگشت *بی حوصله*ی کوچولوی من، برای اولین‌بار چِشای دُرشت و براقِش غمگین بود و گونه‌هاش خیس خیس...
    بغلم کرد و سرشو روی شونه‌ام گذاشت. خیلی وقت بود با این اَدابازیا میونه‌ای نداشتم ولی حسشو کور نکردم و آروم به پشتش زدم.
    سعی کردم باهاش مهربون‌تر برخورد کنم، دستمو دور بازوی ظریفش حلقه کردم و بدون هیچ سوال و جوابی سمت ِ *حوصله‌دون* راه افتادیم.
    با خودم گفتم شاید داره به روزهایی فکر می‌کنه که با تو هیچ‌وقت حوصله‌ش سر نمی‌رفت...
     
    *شاهزاده*
    ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری : | | | | |
    این پست با شماره ۱۴۴۶۳ در تاریخ سه شنبه ۱۰ بهمن ۱۴۰۲ ۰۴:۵۱ در سایت شعر ناب ثبت گردید
    ۳۸ شاعر این مطلب را خوانده اند

    ساسان نجفی

     ،

    مجتبی شفیعی (شاهرخ)

     ،

    طوبی آهنگران

     ،

    ابوالحسن انصاری (الف رها)

     ،

    جمیله عجم(بانوی واژه ها)

    ،

    فرشید به گزین

     ،

    علی نظری سرمازه

     ،

    ابراهیم کریمی (ایبو)

     ،

    شاهزاده خانوم

     ،

    جواد کاظمی نیک

     ،

    محمد گلی ایوری

     ،

    سارا (س.سکوت)

     ،

    محمدرضا صدقی

     ،

    جواد مهدی پور

     ،

    آوا صیاد

     ،

    یدالله عوضپور آصف

     ،

    احمدی زاده(ملحق)

     ،

    محسن ابراهیمی اصل (غریب)

     ،

    مریم کاسیانی

     ،

    محمد اکرمی (خسرو)

     ،

    مهدی عبدلی حسین آبادی

     ،

    راحله حصارکی (راحیل)

     ،

    زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)

     ،

    سید احمد ایمانی ، کاکتوس

     ،

    طاهره حسین زاده (کوهواره)

     ،

    مرتضی میرزادوست

     ،

    احمد پناهنده

     ،

    رحیم فخوری

     ،

    سید هادی محمدی

     ،

    بهروز عسکرزاده

     ،

    هدیه شاه عباس پور

     ،

    محسن گودرزی

     ،

    نرگس زند (آرامش)

     ،

    بابک اخوان

     ،

    ایمانه عباسیان پور تخلص به ااآیدا

     ،

    بهــاره طـــلایـی زیدی

     ،

    اعتماد

     ،

    محمدوحید خواجه

    نقد و آموزش

    جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
    ۱ ساعت پیش     وحید سلیمی بنی وحید سلیمی بنی
    دیروز     طاهره حسین زاده (کوهواره) طاهره حسین زاده (کوهواره)
    ۲ روز پیش     عباسعلی استکی(چشمه) عباسعلی استکی(چشمه)
    ۲ روز پیش     مهرداد مانا مهرداد مانا
    ۲ روز پیش     ابراهیم هداوند ابراهیم هداوند
    ۳ روز پیش     علی نظری سرمازه علی نظری سرمازه
    ۵ روز پیش

    نظرات

    مشاعره

    میر حسین سعیدی

    مرا بی خود شدن در دل به خود نیست ااا چو بینم ماه نو من دیگرم کیست ااا چو مستی آید از هر پیچش مو ااا نگه بر آسمان و مه چه نیکیست
    افسانه نجفی

    مرا بوسید و با بغض گفت می توانی بدون من سر کنی ااا با خنده گفتمش این که چیزی نیست پیش از تو سالها بدون خودم حتی سرکرده ام
    میر حسین سعیدی

    مستم و از عشق پراکنده ام ااا روحم و از عشق من آکنده ام
    نادر امینی (امین)

    نجوا کنان همراه نی از نیستانی دل بریدم اااا وآن نیستان دیگر فراموشم بشد از نوش می جامه دریدم ااا دیگر نبوده منزلی کز سوزنی من ره به ترکستان رسیدم ااا هاتف ندا دادش مرا کاش ساغری دیگر خریدم
    میر حسین سعیدی

    مست ز سوزاندن خویشم بدان ااا این من و این رایحه عشق و جان

    کاربران اشتراک دار

    محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
    کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
    استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
    1