پست های وبلاگ

سلاممم بر جناب فخوری سپیدسرا 🍁🍁
بسیار جالب بود
بزرگمرد کوچک خدا حفظش کنه..🍁🍁

سلام و عرض ادب بزرگمرد دلنشین شعر ناب
چقدر زیبا و جذاب!
آفرین بر شما و قلم توانایتان.

اما در خصوص رباعی آخر:
اوج زیبایی این رباعی در مصراع آخر آن است. مصراعی که ظاهراً برای اولین بار «واعظ قزوینی(متوفی 1090هجری قمری)» بدین شکل به کار برد:
بر درگه خلق، بندگی ما را کشت
هر سو پی نان دوندگی ما را کشت

فارغ نشویم یکدم از فکر معاش
ای مرگ بیا که زندگی ما را کشت!

بنابراین حکیم والاقدر ابوالقاسم نباتی از ایشان تضمین کردند.
پس از ایشان نیز شاعرانی همچون علی اشتری(فرهاد) و استاد شهریار نیز چنین تضمینی را به کار بردند.
از استاد شهریار چنین داریم:

از زهر زمان زنندگی ما را کشت
وز زخم زبان گزندگی ما را کشت

زندان تن است و جان ما زنده به ‎گور
«ای مرگ بیا که زندگی ما را کشت »

درود واحترام خدمت استاد بانو شاهزاده خانم
شما واقعا بمب انرژی و باروحیه ترین اهل قلم شعرناب هستید خدا شما را از همه ناخشنودی ها محفوظ بدارد ⚘⚘⚘

سلام بر مرد مهربان و باصفا جناب فخوری ارجمند
جالب و خواندنی بود
نبض قلمتان سبز🍀 سلامت و سربلند باشید

درود بر شما جناب فخوری، ادیب والاقدر

سپاس از اینکه خاطره‌ی زیباتون رو با دوستان ناب به اشتراک گذاشتید
در پناه امن الهی پاینده باشید و برقرار

سلام
اولاً خوش بحالت که به واسطه ی کارت خیلی از جاها را که من نرفتم و شاید هم هیچ وقت نرم را رفته ای
و اما بعد حال باید همین را هم یک مستند روایتی دانست از سفر یا سفر به روایت فخوری عزیز
جذابیت در چیست؟عدم اعتنا شاید روح های بزرگ به این هیاهوهایی که هر از گاهی برپا می شود چنان بی اعتنا رفتار می کنند که با خودت می گویی کاش می دانستم این یکی فازش چیست علت عدم توجه او چیست گاهی اندکی متفاوت بودن زیبایی می آفریند...
داستان قشنگی بود آقا رحیم با صفا

سلام و عرض ادب استاد فخوری عزیز و ارجمند
اتفاقاً من خیلی دوست دارم این تجربیات و مطالب واقعی را
به نظرم داستان های ساختگی و کذایی جذاب نیست اما این ماجراها بسیار جذاب است.
متشکرم