سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

يکشنبه 2 دی 1403
    22 جمادى الثانية 1446
      Sunday 22 Dec 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        يکشنبه ۲ دی

        پست های وبلاگ

        شعرناب
        نگاهی به شعر مانند مجسمه
        ارسال شده توسط

        سید محمدرضا لاهیجی

        در تاریخ : شنبه ۱۵ مرداد ۱۴۰۱ ۰۴:۰۳
        موضوع: آزاد | تعداد بازدید : ۱۱۲۳ | نظرات : ۱۷

         
         
         
         
         
         
        از نطفه به شغلِ بی کسی مشغولم
         
        هم‌قصهٔ غصهٔ دلِ بهلولم
         
        مانندِ مجسمه به میدانِ تنم
         
        بی چشم و بدونِ دست و پا، معلولم
         
         ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
         سیدمحمدرضالاهیجی
         ساکوتی.هند
         ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
         
         
        تلاشِ مضاعف و همّتِ بلند، دو ویژگی است که افرادِ دچارِ معلولیت برایِ غلبه بر نیازهایِ ویژۀ خود به آن محتاجند و معلولانِ موفق بی تردید به این دو صفت آراسته‌اند، همین دو ویژگی در اغلبِ مشاهیرِ مورد احترامِ مردمِ سرزمین‌هایِ مختلف وجود داشته که مجسمۀ آن‌ها در میادینِ عمومی ساخته شده.
         
         
        شعر در سطحِ بیرونی، تنهایی و بی کسی و غم و غصۀ معلولان را به تصویر می‌کشد امّا در سطحِ درونی به دلیلِ اشاره به مجسمه و تأکید بر آن در عنوانِ رویکردی دو گانه پیدا می کند:
         
         
        ۱_ تقویت این تنهایی و بی کسی به دلیلِ تمرکز بر سکون و بی حرکتی مجسمه و از دست دادنِ کارکردها، مخصوصاً با توجه به مصراعِ آخر تداعی اصطلاحِ «بی‌دست و پا بودن» از عباراتِ «بدون دست و پا» که نشانۀ اوجٍ اندوه و احساسِ ناتوانی است.
         
         
        ۲_ غلبۀ فردِ معلول بر این تنهایی و بی کسی چرا که به مجسمه در میدانِ تن اشاره شده، مجسمۀ در میدان، اساساً اختصاص به مشاهیر و بزرگان و قهرمانان دارد و میدانِ تن می‌تواند آوردگاهی به شمار آید که فردِ معلول بر ناتوانی‌هایِ جسمانیِ خویش فائق می‌آید!
         
         
        ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
        دکتر فریبا نوری
        ۱۸ اسفند ۱۴۰۰
        ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

        ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری : | | | | |
        این پست با شماره ۱۲۳۳۳ در تاریخ شنبه ۱۵ مرداد ۱۴۰۱ ۰۴:۰۳ در سایت شعر ناب ثبت گردید

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        1