- سپکو : این واژه برگرفته از دو حرف اول سپید و دو حرف اول کوتاه است.
از دو سطر الی هفت سطر نوشته می شود اما از آنجا که شعر مدرن کوتاه تاکیدش بر بیشترین سخن با کمترین واژه است سطرهای سپکو باید کم عرض باشد.
کاملا به صورت سپید نوشته می شود و سبک های موزون و مقفی و وزن نیمایی در آن کاربردی ندارند. شعر سپید کوتاه را محدود به دو تا هفت سطر کرده. میزان و معیار هر فصل، به فعلیت رسیدن سطر بر مبنای موجز نویسی و یا مکث اختیاری که شاعر بر روی واژه ای بعنوان تاکید صورت می دهد.
از تمامی صناعات ادبی استفاده می کند. موضوع سخن کاملا بر محوریت یک واژه (بن واژه) استوار است و عدم پراکنده نویسی و ارتباط تنگاتنگ واژه ها چه از نظر مترادف یا متضاد بودن در تمام فصل ها بر محوریت بن واژه استوار است.
نوشتن بن واژه در سرلوحه شعر بعنوان موضوع و اشاره ی ان در سطر اول و تاکید مجدد آن بعنوان ضربه ی نهایی در سطر آخر.
سطرهای سپکو به صورت تک فعل هستند اما فعل نباید به زبان عامیانه باشد. و از افعال نمی توان بعنوان بن واژه استفاده کرد. مگر تابع قواعد جناس باشند مثل "داد و داد" و نیز تکرار فعل در تمام سطور به صورت یکسان وجود ندارد.
در کل در سپکو تکرار وازه نداریم مگر بن واژه که محوریت اصلی شعر را برعهده دارد که در سطر آخر مجددا بعنوان تاکید شاعر تکرار می شود.
بن واژه می تواند به صورت تک واژه یا واژه ای مرکت و یا به صورت فصل واژه باشد. و در بکار بردن ان می توان از ایهام و جناس تام هم بهره گرفت.
* چند نکته:
ساختار ظاهری بن واژه در سطر اول و آخر ترجیحا باید عین هم باشند اما الزامی نیست.
اگر در واژه های مرکب و فصل واژه ها که بعنوان بن واژه استفاده می شوند تکواژه های مشترک باشد می توان از مشترکان آن به عنوان بن واژه بهره گرفت. مثل (لب خند و نیش خند).
*مثال:
کلاغی که رویاهایم را
در گوشهٔ باغ چال کرد
کاش می دید
چقدر رویایم شاخه کشیده است
*مثال:
دل را به آیینه کوبیدم
پیش پایت
هزار نقش دل ریخت
- چکه : از مهمترین مشخصه ی چکه ، نداشتن فعل است ، با این منظور که شعر در ذهن خواننده به فعلیت برسد . در شعر چکه وزن عروضی جایگاهی ندارد . در چکه بطور خارق العاده ای از استعاره استفاده می شود و دارای منطق شعری بالایی است
چکه ، شعر کوتاهی ست که خواننده را به آرامش دعوت می کند.
چکه یعنی کوبشی کوتاه ، مثل قطرات آب که ذهن را وادار به تفکر می کند
چکه ، در عین سادگی ، پر از حرف می باشد
چکه ، شعری ست که زاییده ی کوتاه شده ی شعر نو و سپید است . با رویکردی قائم به ذات زیبایی در هر دوران . چه بسامد زیبایی در هر دوران گرد مبانی و دریافتهای نو از نو میچرخد. چکه بازتولید اندیشهها و رؤیاهاییست که جز به زیبایی و نوبرانهگی تعهدی ندارد ، طوری که در همان اقتصاد کلام که دائو گوید کلمات بسیار تباهی معناست به چند لایهگی در بینامتنیت نظر دارد . این چامک محصول ذهن و زبان ایرانی و فرآیندش نیز وامدار شعر پارسی است. و لاغیر.
مشخصات ( مانیفست) شعر کوتاه در قالب چکه :
۱- دارای ۲ بندِ کوتاه است
۲- هر بند حداکثر ۵ واژه دارد
۳- کاملاً موجز است
۴- زبانی ساده و امروزی دارد
۵- فاقد فعل ، مصدر ، وزن عروضی و قافیه است
۶- دارای استعاره می باشد
۷- استعارات بندها با هم تطبیق دارند ( ارتباط منطقی دارند)
۸- بندها با هم ارتباط عمودی دارند
۹- دارای ایماژ ( تصویر سازی زیبا ) می باشد
۱۰ – ضربه و کوبشی لطیف دارد ( مانند چکه ای از آب)
۱۱ – دارای تمامی مشخصاتِ شعر کوتاه می باشد
*مثال:
بغضِ چشمانِ فقر
کاسه ی خالیِ ایمان
شانه ی خیسِ سفره
- هاشور : از سبک های ابداعی جناب بهروز وندادیان می باشد نام سبک های دیگر ایشان شاخه چند جوانه و غزل از نو سوم است.
(از ادیبان محترم درخواست دارم چنانچه اطلاعاتی در باره چگونگی این سبک ها دارند بذل بفرمایند. حقیر توضیحات مناسبی نیافتم)
*مثال از هاشور:
دیگر چه طور می توانم از باران بگذرم
همه ی دفتر را پر کرده ام
از نفس خیس خودم
و نام تو
دیگر چه طوری می توانم از باران بگذرم؟
*مثال از شاخه ی چند جوانه:
*مثال از غزل:
تو، دریا و – دریا، تو و- صبح زمزم
فراروی آیینه، متنی منظم
حدیثی که خورشید را تا زمین راند
به دنبال یک خیزش از روح شبنم
گره خورده خلخال پا با علف، در
گذرگاهی از رد باران نم نم
افق خم شد و روی گلدان فرو ریخت
تو را ساقه ی شال با خاک درهم
من ز ازدحام سکوتی که می سوخت
گرفتم خطی تیشه از نسل آدم
تو را آفریدم به تندیسی از شعر
من و سومنات و ... و قاری مجسم
هبوطی پدید امد از طیف اکلبل
چنین شد که
حالا تو را
می پرستم
دلسوزی ها و علاقه ی وافرتان به ادبیات قابل تقدیر است
ضمنا در پاسخ نظر شریفتان در ذیل شعر واره ام با عنوان ( صدفها و دوشنبه ها ) مطلبی نوشته ام اگر وقت کردید ملاحظه بفرمایید شاید بنده به جوابم برسم
زنده باشید بانوی بزرگوار
با احترام