يکشنبه ۲ دی
اشعار دفتر شعرِ برگی در باد شاعر حسین اورکی
|
|
تا که کنم زندگانی
نفسی در سینه حبس باز رنج آری
|
|
|
|
|
ای امید راهم
ای خدای جانم
ای آوازه ی راه بی پایانم
|
|
|
|
|
دل به دل می آید و امید در راهست
شانس ما با اسب آمد امید در راهست
|
|
|
|
|
قلم سیاه و دفتر سفید*****نوشتم شعری سپید
|
|
|
|
|
اگر دیدی رنگی بر جهانت******از بی رنگی زمین و آسمانت
|
|
|
|
|
وسیله های خاموش *****پاهای پینه بسته
|
|
|
|
|
رستورانان رخش ز مردم دارد *****مردم هزار سودا دارند
|
|
|
|
|
دو چشم من درغمت پیمانه ای اشک.....
|
|
|
|
|
نگاهم بر نگاه اشکیت چون خانه ویران...
|
|
|
|
|
ای خجسته دلان دل مرا سوی کجابرده ای.........
|
|
|
|
|
در این دیار غربت..........خالی از هرگونه محبت
|
|
|
|
|
در آسمان پرستاره ام......
|
|
|
|
|
مادرم ای ستاره ی بهارم
ای تاج قلب داغ دارم
|
|
|
|
|
مردم سودجو را جهان دیگریست *** عاقلان را خواب خیال دیگریست
|
|
|
|
|
خبری نیست از تو که من دیوانه
حیران سرگردان راهی می خانه ام
ِ
|
|
|
|
|
چگونه دیگران عاشق من بشن........
|
|
|
|
|
دری آرایی به سوی جهان ******که از گریز عقرب ها در امان
|
|
|
|
|
زان گشته امروز فراغ کرده ****سخنش نزد ما یاد کرده
|
|
|
|
|
ای مه صاحب دلان ای امید جانان
ای در دل خاک نه هوفته کاجان
|
|
|
|
|
تاکه بودم رفیق بودمو هم دل بودم *******رفیق جان بودی نفس جان بودم
|
|
|