جمعه ۱۴ دی
اشعار دفتر شعرِ حاشیه شاعر آرزو نوری
|
|
وسط کوچه/ زیر درخت انجیر ایستادهام
|
|
|
|
|
خیابانی که از دیدار تو باز می گشت ...
|
|
|
|
|
کاش به جای آمدن می رفتم/ و به جای رفتن/ می آمدم
|
|
|
|
|
چه کسی بر بالینت می نشیند/ تا خوابهای پریشانت را
|
|
|
|
|
بهار بیتو/ بهار نیست ...
|
|
|
|
|
پیکها را شمردم/ بیشتر از من خوردی....
|
|
|
|
|
هم خواب میشوم / با خیالت ...
|
|
|
|
|
عینک دودی میزند/ آفتاب ...
|
|
|
|
|
حالا که نیستم/ حمایل شانه دیگری است/ دست ات ...
|
|
|
|
|
ایستادهام هنوز/ مثل گربههای ایرانی/ روی شیروانی داغ ...
|
|
|
|
|
بعد از رفتن ات / تکیه دادم به دیوار .....
|
|
|
|
|
تف که میکنی/ علف سبز میشود ....
|
|
|
|
|
چیزی نگو پدر/ کسی نپرسیده/ سرچشمه زولا کجاست...
|
|
|
|
|
از راه می رسی و حرف می زنی / سرزمینهای آفتابی و سبز ....
|
|
|
|
|
به دندانم می فشارم/ پیراهن ات را...
|
|
|
|
|
در ابتدای فصل درختان قهوه ....
|
|
|
|
|
صدف صدف/ فاجعه میبارد...
|
|
|
|
|
گریه امانم را بریده بود/ وقتی پشت سر هم/ سیب می گفتم
|
|
|
|
|
سلام/ منام/ کسی که بیتو هرگز بود....
|
|
|
|
|
الو...
صدای مرا
از رادیو دریا می شنوید
وقتی دریا آرام است
و قلب ام
ناآرام
|
|
|
|
|
باد میکند سرم روی شانهات و رویاهای دروغین از لای انگشتانت
|
|
|
|
|
آغاز میشوم -هر روز صبح- با خط خندهای که تا اولین گسل تهران می
|
|
|