از... عشق

#شعرسبز_یا_چندآهنگ 
(آمیخته ای از شعر سبز و #سروش) 
در #مکتب_ادبی_نورگرایی 

بعدِ آخرین حصار پایتخت/

چشمه ها به سوی بوسه می دوند/

بگذر از عَلَم که پا به خاک، بسته است/

وای! این جا را تماشا کن!/

از جاده ی سجاده به شوق خانه ی نور/

نسترن های وحشی، بالا می روند/

رام و آرام می شوند و زیبا می شوند/

چشم های دلداده، آیینه گانی شیدا می شوند/

همه ی کائنات/

زيبا می شوند و شیدا می شوند و دلارا می شوند/

و بی شک، هر یک/

راضی از عشق/

رازی از عشق/

از/

عشق....//
#محمدعلی_رضاپور (#مهدی) 

(ویژگی های #مکتب_ادبی_نورگرایی بطور بسیار خلاصه:
نگرش توحیدی به پدیده ها در نظر و عمل و ترسیم آن در موقعیت های دنیای امروز،
فراخوانی اندیشه های نورگرا یعنی معنوی از هر دین و مرامی و از هر سرزمینی با هدف ایجاد جبهه ای مشترک در نبرد آرماگدون، 
آمیختگی سنت و دنیای پسامدرن، 
توجه ویژه به میهن و بازآفرینی ارزش های مثبت میهنی نه در چارچوب ناسیونالیسم اومانیست غربی بلکه در چارچوب بومی گراییِ در مسیر توحید، 
کاربرد نور، رنگ، عطر، طعم و... برای تبیینِ عینیِ انتزاعیاتِ الهی بصورت نسبی‌ و همچنین برای تسلای انسانِ آزاردیده از دنیای پسامدرن معنویت گریز 
و چند ویژگی مهم دیگر
و در برون مایه، در حوزه ی سرایش بطور ویژه به #شعر_پیشرو می رسد که آمیخته ای از سنت و نوآوری است و گونه هایی دارد همچون #سه_گانی، #آمیزه، #سروش، #سه_گلشن، #شعرسبز_یا_چندآهنگ و #شعر_تک)