شیدایی

بسمه اللطیف
در تغزل

یاد باد آن که به احوال خوش شیدایی
مست بودیم ز عشق و عطش زیبایی
در دل ساحل مهتاب شبانگاه به شوق
می نشستیم به یک گوشه ناپیدایی
قامتت در بر من بود چنان معجزه ای
ماه تابان به سر سرو سهی بالایی
چشم من غرق نگاه تو و دریا به خروش
شبنمی بود فقط پیش چنان دریایی
بوسه می کرد روایت به لبان من و تو
عشق بی شائبه را از سر بی پروایی
رنگ می باخت در آن بوسه به نزد من و تو
فکر آینده و امروز و غم فردایی
غرق خواهش به دل تیره شبان می دیدیم
جلوه حیرت آن عشق به بزم آرایی
مهدی این شرح فقط ویژه صاحبنظری است
که کند فهم اشارات به روشن رایی
دم فرو بند و از آن خلسه شیرین یاد آر
که برآورد سر از حال خوش شیدایی

مهدی رستگاری
دوم اردیبهشت سال یکهزار و چهارصد خورشیدی
بیست و دوم مارس 2021 میلادی