در کـوچـه جــوان مــفلــسی را دیـدم
بــا چـهــرهٔ رنـگ پـریـده و شــوریــده
رفـتم پـی او ولــی یـهـو جـا خــوردم
بـا شـکل و شــمـایـل ز هــم پـاشــیده
با کـفش و کـلاه کـهنـه و تنـپوشـش :
شــلـوار لــی و دکــلـتــهٔ ژولــیــده ..!
نزدیـک شـدم ؛ شـوم چـو جویای حال
پی بردم و مـعلـوم بگشت زجـر دیـده
در سـطل زبـالـه تـا کــمـر دولا هـسـت
شـیـرجـه زده رو زبـالــهٔ گــنـدیــده ...
در مــزبـلــه ؛ دنــبــال غــذا مـیگــردد
بـر رفـع گـرسـنـگی خویـش کـوشـیده
فـکر میکنـد او سفره به پایش پهنست
نـان و پلـو ؛ همـراه دو سیـخ کـوبـیده
بــیــچــاره درون بــاتــلاق خـــواری :
تـا بـینی و مـغـز و حلـق فرو گـردیـده
انـــگـار از آســمـان بــه جــای بــاران :
هــر روز بـــلا بــر ســـر او بــاریـــده !
نارنـجـک فقـر ، کـرده حـمایل بر دوش
پــوشـیده لـبـاس مـرگ را ؛ فــهـمـیـده
شوکّـه شده و بهت زده بوده چشـمم :
ایـن صـحـنـهٔ تـلــخ و نـاگـوار را دیـده
افــسـار گــل افـتاده بـه دسـت پـائـیـز
بوسـتان بـهار ؛ خـار و خـسی روئیـده
آشــغـال هـمان بـیصفـت رجّـالیـست :
ســرمــایــهٔ مــلّـی ز مــلـل دزدیــده ..
ضحّاک دو ماردوشِ چو خود منفورش
آســایــش عــامــیـانــه را بـــلـعــیــده
نـه حـرمـت و نـه عــزّت نــفـسـی دارد
پـیشـانی دیـو ؛ مُهـر کریـه چــسبــیده
مــا را بـه امـیـد او سـپــردنــد ، امّــا :
دِه را خـــود کَــدخــدای رذل چـاپیـده
جای خـرد و بـخشـش و دستـگیـرنـده
وَه ؛ مـادر گــیتـی دَلـِـه دزد زائـیــده !
مـا را چـو نـیاز حـاجـت نامـرد نـیست
مرد آنست که بینام و نشان بخشیده
رجــالــه
یزدان_ماماهانی
سـرایـش۳۱_۱_۱۴۰۰
_🎼🎸گیـــتار بـیتــــار🎸🎼_
بسیار زیبا و مبینت مشکلات جامعه بود