رفتن

از راه طلب بیرون،یک آیه نمیدانم
تا کفر مرا بردی ای یار مسلمانم

بر عهد و وفا ماندن تا آخر یک پیمان؛
گفتند:که میداند؟؟گفتم که نمیدانم..!

دردا که هدر دادم گرمای محبت را
با خانه ی پوشالی در فکر زمستانم

آن عشق دروغینت چون بغض فرو خورده
دردیست که می بندد این راه گریبانم

در خلوت خود ماندم ،با یار دگر رفتی
تو خلسه خردادی،من شورش آبانم"

با یار دگر رفتی خوشحالی، و میدانم
سرگشته تو باز آیی گویی ک پشیمانم

جادوی دو چشمانت اینگونه فریبت داد؟
در فکر خودت گفتی شاید که به پایانم؟

برخیز و تماشا کن جانی که جدا کردی..
یک مرد که میخندد با یاد "تو، جانانم...

"مهرداد آدینه"