حقیقت زیبایی

روزی از حُکم قضا آمد پدید
دختری زیبا رُخ و ناز و سپید
چشم او دریا بود و دل فریب
ساحلش آرام بود و بی رقیب
یک نگاه انداختم و بد باختم
تاس دل را اشتباه انداختم
کعبه ی دل منزل معشوق بود
در طوافش اشتیاق و شوق بود
جای نامحرم نبود این خانه را
شستشو باید نمود آئینه را
صورت زیبا خیال باطل است
سیرت زیبا بجویی قابل است
هر که دل بر چهره ی زیبا فروخت
همچو شمعی دامن خود را بسوخت