طراوت باران

در حاشیه امن بهارانی تو
یک جرعه طراوتی زبارانی تو
دلخسته وبی قراروبیمار منم
برسفره ی عشق کیست،  مهمانی تو
من از نفس تو تا تلاطم دارم
ای صخره زموجِ من پشیمانی تو
موی تو به بادازچه می گفت به من
ازدیدن من چرا پریشانی تو
آتش چو کشیدی یَم به بادم دادی
دانم که هنوز فکر جبرانی تو
با ناوک غمزه می کُشی باکی نیست
من کافر وگوئیا مسلمانی تو
سر می شکنی به سنگ ودل با عشوه
عاشق کُش سفاک، به کتمانی تو
آتش که به خشک وتردرانداخته ای
درمنظر دود ازچه حیرانی تو
گفتم تو گُلی به خنده گفتی تو به من
چون برگ‌گُلی به دست طوفانی تو

حمیدرضانصرآبادی(طوفان)