خوشبختی

   تا خوشبختی این عالم، یک تو را کم دارم
نیستی و من تنها، چشمی پر ز نم دارم
خسته از جنگ با تقدیر و دلتنگی
دلی پر از غصه و ماتم و غم دارم
نمی داند کسی حال این دل شیدا را
کنج این عزلت هوای یار و صنم دارم
با یاد نگاه و نرگس زیبای تو هر شب
فاصله تا مرگ‌، قدر یک آه و دم‌ دارم
بی عطر وجود تو و نوازش دستانت
در اوج جوانی قامتی خم دارم
با دلی رنجور و اندوهی جگر سوز
شکوه از این زمانه پر ستم دارم
یا رب نظری کن بر بنده مجنون
دلی سوخته و آشفته زهم دارم