زندگــی وای به حالت که مـرا خار کـــنی
آبرویم ببـــری حال مـــــــرا زار کنـــــــی
نکند راز نگهــدار نباشـــی ســر صبـــــح
و خــبرچین همه را یکـــسره بیدار کــنی
نشود کاش نخـیسد نخودی در دهنــــت
زندگــی وای به حالت همه جا جار کنی
که رکــب زد به دلم دختر دیوانه ی شهر
نکــــند باز در مخـفـــــی اســــــرار کــــنی
کاســه ی صـبر مـــن امروز که لبریز شـده
نقشه ات کاش نباشد کــه تـو پیکار کـنی
به دلـــت پیله نکردم کـه تـو از رو بــروی
به صلاح تو نبود این همــه اصـــرار کـنی
یادم افــتاد بـه روزی کـه خــیانت کـردی
با چــه رویی چه زبانی شـــود انکار کنی
لــرزه انداخـته بــودی به دلــم مثل گـسل
پـشت پس لرزه ی آن بر ســـرم آوار کـنی
از مجله دو سـه تا جمله تـو آمـــوخته ای
مثل طوطی بلدی خــوب کــه تکرار کــنی
بعد از این سایــه ی کمرنگ تو با تیر زنــم
یا که با دست خودت گـردن من دار کـــنی
این دو راهی که به یک دره فقط ختم شده
نشـود راه به صـــد عشوه کـه هموار کــــنی
مـن قسم خورده ام این بار فراموش کــنم
نتـوانــی خــــللـــی وارد ایـــن کار کـــنـــی
مــــن کـه تردید ندارم تو گـــلی اما حـــیف
عطر و بوی تنـت ارزانـــی هـــر خار کــــنی
کــسر شأن است بدانند تـو را میخواهــــم
هر که پرسید خودت کاش کــــه انکار کــنی
دلنشین و زیبا بود