ناخدا و خدا

در آن زمان که غمش را به کاممان کردند
امیدِ آمدنش را حراممان کردند
.
در این دیار ، "بزرگی" به سن و سال نبود
به قدرِ "سوزِ جگر" احتراممان کردند...
.
نگاهمان طرف عرش بود اما حیف
به حکم عشق ، زمین را به ناممان کردند
.
نهال کوچکمان را به "بند" آزردند
ولی به لطفِ "ستم" با دواممان کردند
.
به انتخاب شما بین ناخدا و خدا
میان برده و بنده کداممان کردند...؟!
.
مدام وعده‌ی آینده را به ما دادند
هزار حیف که اینگونه خاممان کردند...