عشق

آن دم که تورا دید دلم باز داشت/  چو خانه ی عشاق پر رمز و راز گشت 
آن لحظه دلم چه بیتاب گشت/ گویی چو پروانه دور شمعی ناب بازداشت گشت
آن دم دلم شوق پرواز داشت/شوق پروازی به سوی آن دو چشمان پر راز داشت 
آن لحظه قلبم آرش کماندار گشت/ زد تیری و این دو چشمان را از کار بست 
آن دم قوه عقلانی ام حس خاموشی داشت/ گویی که آن تیر داروی بیهوشی داشت 
آن لحظه گویی افسارم از دستم برون گشت/ چو پروانه ایی سوی شمعی آن برون رفت 
آن دم بود مغزم بی دستور گشت/ دلم انگار روی یک نقطه فوکوس بد جور داشت 
آن لحظه انگار قلبم کم زور و بی جون گشت/ انگار که دهلیزم به زور اندکی خون داشت
آن دم بود که قلبم تپشی بی خون داشت/ گویی که بطن چپش خنجری اندرون داشت 
آن لحظه چشمانش انگار درمان داشت/ گویا اندرون یک واکسن پنهان داشت 
آن دم که پلکانش ز بالا سوی پایین می رفت داشت/ انگار که مرحمی برای دردِ بی درمانم در دست داشت 
آن لحظه بود که یافتم این حس یک راز داشت/ رازی که درونش عشقی دراز داشت 
آن دم دلم هوای فصل پاییز داشت/ ماه مهر و ناز ابانی دل انگیز داشت 
آن لحظه فهمیدم دلم مهمان دار گشت/ میزبان حسی که عشق تب دار نام داشت
آن لحظه عشق درونم جریان داشت/ آن دم بود که دلم هوای کافه و دو فنجان داشت