فراموشی

درود بزرگوار
بسیار زیبا و آموزنده بود

درود برشما
جناب ظهوری عزیز
----------------------
-------------
روزها فکر من این است و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

مانده ام سخت عجب کزچه سبب ساخت مرا
یا چه بودست مراد وی از این ساختنم

از کجا آمده ام، آمدنم بهر چه بود
به کجا می روم آخر ننمایی وطنم
-----------------------------------------مولوی
ترکیب پیاله ای که در هم پیوست
بشکستن آن روا نمی دارد مست

چندین قد سرو نازنین و سر و دست
از بهر چه ساخت وز برای چه شکست ؟

جامی است که عقل آفرین می زندش
صد بوسه ز مهر بر جبین می زندش

این کوزه گرد هر چنین جام لطیف
می سازد و باز بر زمین می زندش

دارنده که ترکیب طبایع آراست
از بهر چه افکند و را در کم و کاست ؟

گر نیک آمد ، شکستن از بهر چه بود ؟
ور نیک نیامد این صور ، عیب که راست ؟

گر آمدنم به خود بدی نامدمی
ور نیز شدن به من بدی کی شدمی

به زآن نبدی که اندرین دیر خراب
نه آمدمی نه شدمی نه بدمی

چون حاصل آدمی در این شورستان
جز خوردن غصه نیست تا کندن جان

خرم دل آنکه زین جهان زود برفت
و آسوده کسی که خود نیامد به جهان

بر شاخ امید اگر بری یافتمی
هم رشته خویش را سری یافتمی

تا چند به تنگنای زندان وجود
ای کاش سوی عدم رهی یافتمی
-------------------------------------خیام
از جمادی مردم و نامی شدم
وز نما مردم به حیوان سر زدم

مردم از حیوانی و آدم شدم
پس چه ترسم کی زمردن کم شدم ؟

حمله دیگر بمیرم از بشر
تا بر آرم از ملائک بال و پر

وز ملک هم بایدم جستن ز جو
کل شی ء هالک الا وجهه
-------------------------------- مولوی

آدمی سپری است
و از آغاز زایش به سوی مرگ می‌دود
اگرچه می‌بالد!

سلام
باشید و بیافرینید.

بداهه ای تقدیم شعر زیبای شما
استادعزیز
گرشراب ناب خواهم
ساغرم را پر نکن
با شراب شعرتو
پیمانه می‎خواهم چه کار