زندان لان

در گذشته ایی که زیاد هم دور نیست شخص دیگری درون این  کالبد فرسوده بود شخصی که از مرگ نمی ترسید شخصی که چشم هایش را نازک میکرد لبه تیز تیغ را با نگاهی لذت بخش بارها و بارها مرور می کرد و مانند نقاشی که با قلمش نقش می زند این کالبد بیهوده را تیغ می زدُ می درید و در این میانه آنقدر خون می نوشید که مست به خوابی عمیق فرو می رفت و چشم هایش را که می گشود باز درون این کالبد تنگ بیهوده زندانی بود آری در گذشته شخصی دیگر ،درون این کالبد فرسوده بود که شاید اگر دیرتر به خواب رفته بود شاید اگر ان تیغ به کندی نمی کشید دریچه ای بزرگتر  برای رهایی و فرار بر میله های این کالبد بیهوده می کشید و چه تلخ است در لحظه ای مبهم به این واقعیت رسی که........ تو خود زندان بان زندان خویش تنی کاش این زندان بان کمی دیرتر به خواب رفته بود نیماآسمند ۱۳۹۹/۸/۱۲ ۱۷:۵۶