قاعده را بر هم خواهم زد

سلام و عرض ادب و احترام
خدمت جناب چشمه ی عزیز
و بزرگوار

در جایی از متن خودم نشانه ای از بی احترامی نمیبینم.
اما تذکر چرا. درک میکنم که ایشان از سرِ دلسوزی این مقدار بنده را واکاوی میکنند اما این مهم وقتی معنا دارد که طرف مقابل راضی به این کار باشد و ایشان نیز بر این کار آگاه باشند و از همه ی اینها مهم تر در یک فضای خصوصی نه در منظر عموم.

همه ی اینها را که جمع کنید تذکر بنده ناگزیر بود در شرایطی که قرار گرفته بودم وگرنه قلبا احترام خاصی برای ایشان قائل هستم

درود دوست عزیز
تشکر از محبت شما
بزرگواری فرمودید
جسارت کمترین را عفو بفرمایید
موفق باشید

مانا باشید

درود بر شما خانم عجم بزرگوار
به مهر خواندید
سپاسگزارم

سلام بر رسول لطافت ها
سلام بر رسول نوستاژیک های از یاد رفته
چقدر آخرین مطلبت دلنشین بود

خیلی لطف کردی
و این شعر را با نگاهی
متواضعانه دیدی رسول عزیز

ممنونم

سلام مجدد و عرض ادب
اول اینکه نسبت به این جانب لطف داری و این از لطف شما و نگاه زیبای شماست که اشعار سپیدم را زیبا می بینید.
در شعر باید تا حد زیادی هر واژه ای درست سر جای خودش نشسته باشد به گونه ای که خیلی سخت بتوان واژه ای را با واژه ای دیگر تغییر داد یا شعر را کم و زیاد کرد و همچنین هر شعر در نوع خودش باید یک حس اقناع به شاعر دست بدهد و یک رضایت نسبی برایش حاصل شود تا آن را منتشر کند.
اتفاقا برزخ دوم را هم از نظر گذراندم و فکر کردم. اساسا برتری هر تشبیهی را وجه شبه تعیین می کند هر چه این وجه شبیه بین دو پدیده بیشتر باشد، تشبیه قوی تر و فوق العاده تر و قابل تامل تر است.
هوس هم از این منظر که حالت تذبذب دارد و فراز و فرود و نوسان
آن چه هوس را به دوزخ پیوند می دهد تبعیت از هوس است نه صرفا خود هوس
بنابراین به نظر من هوس با برزخ سازگارتر است تا دوزخ

یک نکته که به ذهنم می آید این است که صرفا به اشتراکات آوایی دو واژه بسنده نکنیم بلکه عمیقا دنبال پیوند معانی واژه ها باشیم بعنوان مثال
تنهایی تشبیه است یا تنبیه؟!
اشتراک آوایی تشبیه و تنبیه قابل درک است اما از نظر استفاده از واژه تشبیه چه توجیهی دارد، بعنوان یک مخاطب سردرگمی خودم را اعلام می کنم. این سردرگمی می تواند ناشی از عدم فهم صحیح شعر توسط من مخاطب نوعی باشد یا نشانه نارسایی در شعر باشد
شراره ها پناهم را میخواهند و آرام شدگان رام شدنم را
اشتراک آوایی آرام و رام قابل درک است اما برقراری ارتباطی بین شراره ها و آرام شدگان که توازن این عبارت را برقرار سازد از منظر من مخاطب قابل درک نیست
به میزانی که این ادراک برای مخاطب قابلیت لمس پذیری بیشتری داشته باشد ارتباط با شعر و احساس شاعر قوی تر صورت می گیرد و شعر موفق تر و موثرتر خواهد بود
حالا این نقطه نظرات می تواند متفاوت باشد، اشکالی هم ندارد. شاید بیانش بی فایده و خالی از استفاده نباشد.
درودها رفیق. قلمت ماندگار

و یک نکته دیگر اینکه من هم شرطه ام برق هست مهندس، اتفاقا مهندس ها از خود ادبیاتی ها بیشتر شاعرند.
با عرض پوزش از اساتید ادبیات و زبان فارسی

رشته چقدر غلط تایپی زیاد میشه با گوشی، راست میگن املای نانوشته بدون غلط هست

کوچکتیم رفیق

زنده باشی