سایه باران

نمی آیی
و صاحب خانه نیستی
تا آبیهای منجمد‌، در رگهای عبوس کاغذ بمیرد
درخت خرمالو کز کند ....برف ببارد
و در هر پاییزِ بی تو
شکلاتهای سفید هم لرزیده باشند..

نمی آیی
لبهایم حامله است
و سیگار بعدیت
روی گلهای پیراهنم خاموش میشود
عطرم به ستاره های روی شانه ات یله میکند،
دیوان شراب و اشعارم را ..

،،،
به پوسته ی لیز کاشی ها
در مراقبه ی خزه ،
و بوی یال اسبهای سیاه
در آخرین آرزوی شمع ..

نمی آیی و از اینجا تا امام زاده طاهر
راه دوریست!!
نیلوفر می زاید این خاطره ها،،،عزیز !
نیلوفر می زاید..


اینجا
چتر توری من و
قیر داغ کف خیابان ها
برای محاکمه ی هر خورشیددم کافیست..
این سالها سایه بارانست
نمی آیی؟

.