عیار عشق

عیار عشق مرا
محک می زدند
میان خط و خشش
اشک جاری شد
زمانه به من رسم زرگری آموخت
نگار من از گناه عاری شد
همه به من تهمت دروغ می زدند
که عشق تو امروز هست و فردا نیست
کسی ز قند لبانت خبر نداشت
کسی برق چشم تو را چه میدانست چیست!
کسی نمیدانست که نام تو را
برای شاه بیت اشعار خود می چیدم
من از خدا
طلب چشم پاک می کردم
که تو را به چشم بسته می دیدم
زمان که میگذشت
عشقت،
به درد سختی بدل می شد
به گونه ام
اشک می بارید
که دانه دانه اش غزل می شد!
مرا به جرم شمع بودن گرفته اند
کسی که
به پای عشق تو
می سوزد
کسی که به شوق پروانه خیالاتش
دو چشم ترش را
به پنجره می دوزد
در جهان زندان عاشقی هایم
فرشته ز درد قلب من عیادت کرد
من آنقدر عاشق تو بودم که
خدا به عشق بنده اش
حسادت کرد

#ایمان_شاد