مرگ تدریجی یک رویا

مرگ تدریجی یک رویاست روزگارم
رویایی که زود فرو ریخت و
خرابه هایش را من
با اشک
دوباره از نو بند زدم
تمام خاطراتم کنون
چون چینی بند زده ای میماند
نه زیبایی سابق را دارد و نه دوامش را
اگر می آیی به سویم  ای یگانه ترین یار
با این فکر بیا که دگر توانی ندارم
توانی ندارم تا
از آن وجود ارزشمندت
باری بر دوش کشم...
از نوازش دستانت تمام خاطراتم
تکان می خورند
و هر لحظه نوای گسیختن میدهند
مرا بشوی در آب دیده ات که
تا غسل آخرم باشد
هنگام جدایی
وقتی با بوسه ای ترکم میکنی