سبز چندآهنگ

سلام

و

دیرزمانی ست که نوشته و سروده های رضاپور نجیب را پیگیرم و هر بار از بار نادانسته های ام در حضور ش کاسته می شود و می آموزم .
قالب های شعری بی گمان از لوازم اصیل شعر هستند که بدون بودن شان انتقال پیام و انتشار لذت ادراک ، ممکن نمی شود اما درگیر شدن در قالب ها تا آن جا که شاعر به جای عرضه ی شعر به عرضه ی قالب بپردازد از دیدگاه من پسندیده نیست ، نه آن که گفتن از قالب ها و نوآوری های در این مسیر ناپسند باشد بلکه به زعم من وقتی شاعر شعر منتشر می کند باید ذهن مخاطب را آزاد بگذارد تا لذت کافی و شهود مناسب را در شعر به دست آورد و با حاشیه نویسی نباید این روند را مختل کرد ، اتفاقی که در این صفحه رخ داده است ، شعرها یکی از دیگری زیباتر ند و دلنشین ولی نحوه ی چیدمان آن ها و توضیحات بین‌شان ذهن مخاطب را از درک مقصود باز می دارد و ای کاش رضاپور نجیب این توضیحات را همچون همیشه در مطلبی جداگانه شرح می دادند و در این جا با انتشار یکی از این اشعار در حق خود و شعرهای نازنین جفا روا نمی داشتند ...
هر کدام از این اشعار فخیم می توانستند با انتشار جداگانه تاثیر بسیار بهتری در روند فهم و درک این قالب و نوآوری موجود در آن منجر شوند و هدف غایی شاعر را برآورده سازند و امید آن دارم که محمد علی گرامی این نکته را اندکی محل اندیشه قرار دهد و نتیجه اش هویدا شود چرا که من دل ام می سوزد وقتی که شعری زیبا به سادگی شهید می شود و از قدرت واقعی زندگی خویش محروم می شود ...
البته جای دارد که بگویم در این مقال به هیچ روی در خصوص قالب عرضه شده نظری ننوشته ام و این امر مجالی وسیع و حوصله ای گسترده می طلبد چرا که خودم همواره به این گسست های وزنی و تغییر قوالب در یک شعر واحد دست زده ام و دوست اش می دارم ....

زنده باشی رفیق نادیده ام و استوار در مسیر پر پیچ و خم ....