قلم ودفتر به مهماني رسيد...

پسرم با گله گفت تو شاعري

پس چرا براي من شعر نداري

گفتمش براي  تو شعر ميخونم

غم نخور عزيزمن ،گل خونم

كنارم نشست ودست روي سرم

تموم عطر تنش دور وبرم

قلم ودفتر به مهماني  رسيد

پسرم شادي كنان سوي پريد

پسرم چشماش سياه و خوشكله

نگو از صورت ماهش ، سنبله

يكي بود يكي نبود  و ميدونه

قصه ي رستم وسهراب ميخونه

هر چي از خوبيش بگم بازم كمه

پسرم شادي  به دل، دور از غمه

قد وبالاش همچو يك سرو قشنگ

خال بالاي گونه  خوب ويه رنگ

لب نگو غنچه ي شادي توي دشت

يك بوسه از لب او ميكنه  مست

وان يكاد ميخوانم از روي دلم

كه يه وقت چشم نخوره پسر گلم

سعيد مطوري/مهرگان

از دفتر كودكانه