ناسپاسی

گهی از دل بنالم گه ز دیده

.                             ز بار معصیت پشتم خمیده

بسی زشتی نمودم من به کارش

.                               خداوند گرچه نیکو آفریده

ندیدم قدر عمر خود ، دریغا

.                         شدم من بر خدای خود دریده

نمودم ناسپاسی در طریقش

.                               عنان اختیار از من رمیده

دلم گشته ولی امشب هوایی

.                            گمانم او مرا امشب خریده

ندارم غصه ای تا صبح فردا

.                      که عقل امشب مرا از سر پریده

خدایا همتی والا عطا کن

.                           مرا کن صاحب خلق حمیده

بکن طوفان دگرباره درونم

.                               مرا یارب مجال دیگری ده