عشق آسمانی

                عشق آسمانی

به هر  سویی که  میزد  این دلم  پر 
به  دیدار   تو   می شد   نایل   آخر
تو   ای   قبله گه  و  ای   کعبه   دل
نمی دانم   تو   را   آمد  چه  بر سر
فرو   ماندم   ز   رسم  و  کار   دنیا
تو  را  آخر  چه  شد  بهتر  ز  گوهر
من  و  اشک  و غم  و  دنیای  ماتم
نشان     گردش     چرخ     ستمگر
فلک  در   حال  رسم   نقش  انجم
کجا    شد    منزلت   دردانه  اختر
خم  و میخانه   و   نجوای   ساقی
من   و  تنهایی  و  لب های   ساغر
تو    را تا  جویم   و  رویت  ببینم
کشم جور   و   زنم   بر  سیم  آخر
دلم می سوزد از  زخمی  گران  بار
کجا   رفتی  کجا   ای  جان   مادر
رسد   حتی  اگر   عمرم   به   آخر
نگردد    هرگزم    مرگ   تو    باور