سلامِ خالی کافی ست ؛ لقب نمی خواهم
که هست شادی ات حلوا ؛ رطب نمی خواهم
ز تیهِ داغِ طلوعم ... ز عهدِ احساسم
بجز طلای وجودت ... طلب نمی خواهم
حدیثِ دردم اگر یکسره "جنون نامه" ست ...
به غیرِ اُلفَتِ هِجرَت ... تَعَب نمی خواهم
پزشک (صدای قلبت) که جایگاهِ خداست...
دَوا و دکتر و درمان ... مطب نمی خواهم
دلم که میرِ عَلَم سُرخِ "واله میدانی" ست
به غَصبِ خیمه ی "خون فرش" غَضَب نمی خواهم
"یَضیقُ صَدری" ازین طرزِ فکرِ چَشمانت ...
عیون برابرِ چشمم ... نصَب نمی خواهم
مسیرِعشق روشن ز روحِ فانوس است
فزون ز نَجعِ نسیمت ... وهب نمی خواهم
ز دستِ جاده بپرس طولِ وُسعِ دلتنگی ت ...
شب و سَفَر " ز تو تا تو " ... وَجَب نمی خواهم
------------------------------
پی نوشت :
- "هذا نُصبَ عَینی / نَصبَ عَینی " ضرب المثل عربی ست.
- نجع = گُوارا بودن . خُنَکی
- تعب = درد و رنج ؛ در اصل درماندگی و مشقّت را تعب گویند.
- عیون جمعِ عین = چشمه ها ، البته ایهام دارد
- تیه = صحرا ، بیابان
دست مریزاد