بسم الله الرحمن الرحیم
سلام و درود،
نام شعر:
شهر بهارنارنج، شهر قشنگ بابل،
قالب شعر: #سه_گلشن،
سراینده: #محمدعلی_رضاپور (مهدی)
زمان و مکان سرایش:
1399/4/9
#بابل
آغازگر:
شهر بهارنارنج، شهر طراوت گل/
شهر بهار نارنج، شهر قشنگ بابل/
بدنه/پیکره:
ابریِّ آسمانت، باران خاطراتم/
گاهی خراب و شیدا، گاهی خموش و مات ام/
همچون پرندگانِ دلداده در هوات ام/
پروانه ای به دورِ لبخندِ
باصفا ت ام/
قلبم گل کبودی ست، نامش "وَنوشِه" ی عشق/
عاشق، شبیه شعر شیوای کوچه هات ام/
پایانبخش:
شهر بهارنارنج، بابل! گلِ جهان ای (جهانی) /
شهر بهارنارنج، بابل! عزیز جان ای (جانی) /
شهر بهارنارنج، بابل! "تِه نومِه دورا" //
(#محمدعلی_رضاپور)
#سه_گلشن ،
در میانه ی شعر سنتی و نو
و تنها قالب دارای مهندسی کاملا نظام مند در شعر فارسی است که هر سه بخش آغازگر، بدنه و پایانبخش را به ترتیب در تفکیک درونی واقع در خودِ قالب شعری
(دقت بفرمایید: در تفکیک درونی واقع در خودِ قالب شعری) دارا ست.
سه گلشن هم (مثل قالب های سروش و شعرسبز/چندآهنگ)
قالبی باز و متنوع و پذیرای حد اکثر تنوع در قافیه مندی و قافیه بندی، طول مصراع ها و شیوه ی پردازش است.
در گسترش قالب تازه و توانمند سه گلشن،
سهمی داشته باشیم!
ترجمه از زبان مازندرانی:
وَنوشِه : (گل) بنفشه،
تهِ نومِه دورا: دور نامت بگردم/
قربان نام تو.
گلشن ذوقتان پر طراوت باد