ماه تابان

بی روی جانان مرده ام جانا به جانانم رسان
چشم ترم را بسته ام شاها به شاهانم رسان
حقا که من آشفته ای در تاب موی دلبرم
عمرم بگیر و نیمه شب آن ماه ماهانم رسان
شب با همه افغان خود گِریَم برای حال خود
تا کی جدا باشم از او ، رافع به افغانم رسان
دیشب شب شهرم شها خامش ز نور ماه بود
یارب قسم بر ماه تو آن ماه تابانم رسان
من در دل دریای دل خواهان یارم می روم
گر تو به حالم واقفی آن دُرّ رخشانم رسان
یا رب به دیدار رُخش سر بر بیابان می‌نهم
باشد به سامانم رسم یارب به سامانم رسان