دخترانگی شعری برای رومینا

پدر!
درو کن
نه آن نهال چهارده ساله ی نحیف 
که علف های هرز پیرامون اش
 آنها سزاوارشان
داس است
پدر!

کاش درو می کردی
علف های هرزِ زمین ات 
تا خشکیده نمی شد
 ریشه ام در  خاک
پدر!
من از تاریکی می ترسم
روشَنا را نشانم ده
دخترت خواب است
می فهمی؟
بپوشان ظرافت هایش 
بپوشان پیش از آنکه نگاهی آلوده دخترانگی اش را نشانه بگیرد
پدر!
بپوشان
پیش از آن که صدای پِچ پِچ ها
گوش شهر را پُر کند
پدر!
روشَنا را نشانم ده
سالیان مدیدیست
پیامبری آمد
از کنار خانه هامان گذر کرد
تا بگوید
دیگر دختران زنده به گور نمی شوند
کاش پیامبر بود
می دید
چگونه آرزوهایم زنده به گور شد
وقتی زیر خروارها خاک مدفون شدم