معنا

بسیار زیباست
ولی چون اجازه نقد داده اید در کمال ادب و احترا م نکاتی تقدیم میشود
کوتاهِ او ل تان زیباست و بنده نقدی برآن ندارم به جز اینکه عرض کنم
آفرین دست مریزاد
ولی کوتاه دوم تان را بنده یک تک بیت زیبا میبینم که مصراع اولش سه تکه کرده اید ومصراع دومش را کامل آورده اید تا فقط شکل سنتی تک بیت به هم بخورد
ببنینید کوتاه دومتان را اینگونه میتوان نوشت
"چشمان من چکامه ی تو تا سحر شدن //چون آسمان که میچکد از دامنش نجوم"
با وزن (مفعولُ / فاعلاتُ / مفاعیل، فاعلن)
در حالیکه اشعار نو با هر اسم و عنوانی به این سادگی قابل تبدیل به شعر سنتی نیستند دوست دارم شما خودتان به این سوال ذهنیم جواب دهید که آیا این سروده ابتدا بیتی از ابیات قالبهای سنتی تان بوده است بعد اینگونه زیر هم نوشته اید . یانه از ابتدا همینگونه بوده است
ببخشید بنده فقط نظرم را عرض کردم وبه قول استاد "خوش عمل" نظر دادن هم گاهی همان نقد کردن لست
ممنونم و بهترین آرزوهارا برایتان دارم

درود بر شما اگر بخواهیم تعریف شمیسا را از سپید بیان کنیم
شعر سپيد هر چند آهنگين است، اما وزن عروضي ندارد و جاي قافیه ها در آن مشـخص نیست
این تعریف در نوشته اول صدق می کند قافیه ما را معنا و استفاده ار کلمات زیارت ودیدار به آهنگ درونی شعر کمک کرده فضاسازی شعر حسی غیر طبیعی است و به زیبایی شاعر توانسته ازتباط عمودی را در راستای رسیدن به معنای واحد حفظ کند از نظر ساخت گرایانه نیز واژه ها درست چیده شده اند
واما پیرامون شعر دوم
فرمایش استاد اخباری کاملا صحیح است
طبق تعریفی که به عرض رساندم شعر سپید وزن ندارد و آهنگ درونی و کناری
که با طباق و تضاد و جناس و قافیه ایجاد می شود به اثر قدرت می بخشد وزن دار بودن شعر ذهن خواننده را به سمت کلاسیک سوق می دهد و همان تک بیت رقم می خورد نه شعر سپید در اینجا پرنده خیال شاعر به پرواز درآمده و تصاویر حسی طبیعی یا به عبارتی شاملویی خلق کرده چکیدن ستاره ها از آسمان تصویر زیبایی است و چکیدن و چکامه و آسمان و انجم آهنگ درونی ایجاد کرده اند وحدت فضا به چشم میخورد تشبیه به زیبایی خودنمایی میکند و اگر شاعر این وزن که آقای اخباری نیز اشاره کردند را با جاب جایی واژه ها بشکند این نیز سپید زیبایی است .
قلمتون رو دوست داشتم زیبا سرودید