عیب خود را فاش سازی با بیان آک آهویی
همچو آن یک پسته ای لب واکنی رسوا هویی
های و هویی راه اندازی میان هر شاعری
چون دهل کوبی ، خودی رسوا میان من خود اویی
در خفا ماندی کشی جاری چنان جرزن دلا
پشت سر سنگی بیندازی چو حاسد هر کویی
گر ادیبی با رعایت آبرویی با ادب
دور از ضعفی به حُسنی ، نکته بینی چون مویی
دور از ادراک ، حسّی می کنی ای جان من
نقد این آن را گشایی با زبان الکن ، نویی
گر چه رسوا خود کنی ما بین خلقی شاعران
شاعری را ادّعایی لا چه گویم بد خویی
با سرشتی نکته بینی ، آشنا گشتی چو لا
می نویسم عبرتی گیری تفاهم ، لا سویی
گر قلم داری کنی رسوا خودی را چون هبا
حرف دیگر را بکوبی سینه ارزن چون جویی
گر حیایی ، می نویسم عبرتی گیری دلا
یاد شیخ انصار افتی نرم چون گل خوشبویی
با کلامی ختم سازم گنج دانش پند را
بی هنر عیبی ببیند همچو لوچی یک دویی
همچو آن یک پسته ای لب واکنی هایی هویی
عیب خود را فاش سازی با بیان آک آهویی
ولی اله بایبوردی
28 / 02 / 1398
بسیار زیبا و آموزنده بود
دستمریزاد